สวมรอย...1 NC +++
605 คำ
เขาจัดการส่งท่อนเอ็นใหญ่ของเขา ที่มันมีขนาดใหญ่กว่ามาตรฐานของชายไทยเป็นเท่าตัว มาถูไล้ที่ปากทางรักสีสดของหญิงสาว ร่างบางยิ่งรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง ตอนนี้เธอพร้อมที่จะตามเขาไปทุกหนทุกแห่ง ขอเพียงมีแค่เขานำทางเท่านั้น ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น อัญญาก็จะไม่เสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ของตนเอง
เมื่อความปรารถนาเข้าครอบงำ ร่างสูงก็ไม่สามารถอดใจได้อีกแล้ว เขาจัดการส่งท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปถูไล้ที่ปากทางรักสีสดของหญิงสาว ก่อนที่จะตอกกระแทกเข้าไปช้าๆ ในช่วงแรกน้ำหวานเหนียวใสยังทำงานได้เป็นอย่างดี แต่เพราะขนาดที่ใหญ่โตของเขา ทำให้ร่างบางเริ่มเกร็งตัวด้วยความเจ็บปวด อัญญาเจ็บปวดราวกับถูกฉีกร่างก็ไม่ปาน นาทีนี้เธอกำลังชั่งใจว่าเธอจะไปต่อหรือพอแค่นี้
และแล้วความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากการสอดแทรกของเขาก็ทำให้อัญญาตัดสินใจดันร่างสูงออก ทำให้คนที่กำลังหาความสุขจากร่างงามของหญิงสาว ไม่ได้ระวังตัว ถูกเธอผลักออกไปอย่างง่ายดาย
“เอามันออกไปนะคะ ฉันไม่เอาแล้ว ฉันเจ็บ” อัญญาเอ่ยออกมาในขณะที่น้ำตาเธอเริ่มไหลซึมออกมาที่หางตา
“นี่คุณไม่ใช่โรสเหรอ” เป็นครั้งแรกที่อีธานเริ่มรับรู้ว่าหญิงสาวไม่ใช่โรส เพราะความคับแน่นที่เขาสัมผัสได้ตอนนี้ มันไม่ใช่โรสจริงๆ แล้วเธอเป็นใคร เธอมานอนกับเขาได้ยังไง มันคือปริศนาที่เขาจำไม่ได้จริงๆ แต่ถ้าจะให้เขาหยุดตอนนี้ เขาหยุดไม่ได้แน่ๆ ก็เพราะความปรารถนาที่มันมากล้นแบบนี้ หากให้หยุดกลางคันคงทรมานมิใช่น้อย
“ไม่ใช่ค่ะ แล้วฉันก็ไม่เอาอะไรแล้วด้วย ปล่อยฉันเถอะนะคะ หยุดตอนนี้ก็ยังทันนะ” อัญญาเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะร่างสูงยังสอดแช่อยู่อย่างนั้น มันยิ่งทำให้เธอเจ็บมากๆ จนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
“มาบอกตอนนี้คิดว่าจะหยุดได้มั้ย ไม่ว่าคุณจะเป็นใครผมก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น ให้ผมหยุดตอนนี้ ผมตายดีกว่าเถอะ” เสียงของชายหนุ่มแหบพร่าด้วยความปรารถนา เขาหยุดไม่ได้จริงๆ ยิ่งได้กลิ่นเนื้อสาวที่มันยั่วยวนใจเหลือเกิน เขาก็ยิ่งไม่อาจจะหักห้ามความปรารถนาได้ เธอมาบอกตอนนี้ บอกเลยว่าสายไปแล้ว เขาไม่มีทางหยุด ถ้าเขายังไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ ความปรารถนาของเขามันขึ้นแล้วลงไม่ได้หรอก หากว่าไม่ได้รับการปลดปล่อย
อีธานค่อยๆ ตอกกระแทกท่อนเอ็นใหญ่ของเขาเข้าไปเรื่อยๆ ในขณะที่ร่างบางก็เบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด เธออยากให้เขาเอาออกไปเหลือเกิน เธอทนไม่ไหวแล้ว เธอเจ็บปวด แต่เพราะเขาไม่ยอมหยุด เธอจึงทำได้เพียงแต่อดทนเท่านั้น
เลือดสีสดเริ่มไหลออกมาอาบไล้ท่อนเอ็นใหญ่ของเขา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดแต่อย่างใด เขารับรู้ได้ว่านี่คือครั้งแรกของหญิงสาว แม้ว่าเขาจะพยายามอ่อนโยนมากเท่าใดก็ตาม แต่ความเจ็บปวดก็ยังครอบงำกายบางอยู่ ทุกครั้งของการเคลื่อนสะโพกสอบของเขา อัญญาก็เบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บปวด
- ผู้เขียน
