“เสียดายจังครับ ถ้าพี่มีสาวสวยข้างกายเหมือนน้องผ้าแพร พี่อาจจะเลิกเจ้าชู้ก็ได้นะครับ”
รุ่นพี่ปี4ยังแซวเธอไม่หยุด
ตุ๊บ
“โอ้ย!!เชี้ยไรวะ”
เสียงรุ่นพี่ปี4โวยวายขึ้นอย่างดัง เมื่อลูกบาสเกสบอลกระแทกเข้าแผ่นหลังอย่างแรง ก็คงจะจุกอยู่พอสมควร หลังจากนั้นทั้งรุ่นพี่ปี4และก็ผ้าแพร ต่างก็มองที่ตัวต้นเหตุเป็นตาเดียว
“โทษที กูไม่ทันระวัง”
เป็นเขาอีกแล้ว ปกป้องขอโทษก็จริง แต่หน้าตาเขาไม่สำนึกเลยแม้แต่น้อย คนอื่นอาจไม่รู้แต่ว่าผ้าแพรดูออกหรอก เขาคงหมั่นไส้ที่รุ่นพี่มายืนเต๊าะเธอนั่นแหละ เขามันพวกหมาหวงก้าง
“ถ้ามึงไม่ตั้งใจก็แล้วไปสัส ”
ถ้าบอกว่าไม่ตั้งใจก็คงจะเชื่อยาก เพราะมันแรงมากจริงๆ ปกป้องไม่ตอบ แต่หน้านิ่งมองผ้าแพรอย่างไม่พอใจ
“พวกมึงเสร็จยังวะ พวกกูรอนานแล้วเนี่ย”
ซันเดย์พูดขึ้น พวกเขาเตรียมพร้อมนานแล้ว
แต่อีกทีมยังไม่พร้อมกันเลย
“เออ เดี๋ยวพวกนั้นเปลี่ยนชุดอยู่”
อาร์บอกซันเดย์กลับไ
