“โธ่ป๊าครับ งานแบบนี้ผมไม่อยากไปเลยครับ ”
“แกก็ไปบอกม๊าเค้าเอง ป๊าแค่มีหน้าที่มาบอก ป๊ากลับก่อนนะ ป๊าไปนะหนูแพร”
“สวัสดีค่ะ”
ผ้าแพรรีบยกมือไหว้ ก่อนที่เปรมชัยจะออกจากห้องไป หลังจากนั้นทั้งห้องก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบ ผ้าแพรก็เล่นมือถือคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ส่วนปกป้องก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อ
“เสร็จแล้วกลับกันเถอะ”
เขาวางปากกาลงแล้วบิดขี้เกียจไปมา ปากก็ชวนเธอกลับไปด้วย
“อืมไปดิ”
เธอตอบเขาสั้นๆแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงานไป ผ้าแพรเงียบไม่ได้พูดอะไรจนมาถึงคอนโด
ติ้งนอง ติ้งนอง
แอ้ด!!
“มาแล้วเหรอลูก มาทานข้าวกันก่อน เดี๋ยวค่อยไปอาบน้ำนอน”
ดาหลาเรียกทั้งสองให้เข้าไป
“กำลังหิวพอดีเลยครับ”
ปกป้องยิ้มกว้างแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ
“ทานกันเลยนะคะแพรไม่หิว แพรไปอาบน้ำนอนนะคะ”
ไม่รอให้ใครได้ถามอะไร ผ้าแพรก็เดินกลับห้องตัวเองไป
“ปกป้องผ้าแพรเป็นอะไรลูก ทำไมดูไม่สดชื่นแบบนั้นละ”
ดาหลา
