“น้องพริ้มอยากไปไหนต่อรึเปล่าครับ เดี๋ยวพี่จะพาไป”
เขาถามสาวน้อยตรงหน้าอย่างเอาใจ จนพริ้มพลอยยิ้มแก้มแทบปริด้วยความเขินอาย
“ที่จริงพริ้มอยากอยู่กับพี่นานๆนะคะ แต่กลัวคุณแม่บ่นเพราะออกมานานแล้ว บอกคุณแม่ว่าจะมาซื้อชุดนักศึกษาเตรียมขึ้นปีหนึ่ง คงไปไหนต่อไม่ได้แล้ว”
พริ้มพลอยพูดอย่างเสียดาย อยากอยู่กับปกป้องนานๆเหมือนกัน
“งั้นน้องพริ้มก็กลับบ้านนะครับ เป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่ภูมินะครับ”
เขาบอกพริ้มพลอยอย่างใจเย็น ถึงจะพาพริ้มพลอยเที่ยวอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยล่วงเกินเธอเลย อาจด้วยเพราะพริ้มพลอยยังเด็กอยู่ และอีกปัจจัยหนึ่งคือพริ้มเป็นน้องสาวเพื่อนรักอย่าภูภูมิ จึงไม่เคยคิดที่จะล่วงเกินสาวน้อยตรงหน้าเลยซักครั้ง
“ค่ะ พริ้มเชื่อพี่ปกป้องนะคะ”
หลังจากคุยกันรู้เรื่อง ปกป้องก็เดินไปส่งพริ้มพลอยที่รถ โดยมีลุงคนขับรถนั่งรออยู่ด้านใน ซึ่งลุงแกก็ชินแล้ว และก็โดนพริ้มพลอยปิดปากตลอด เรื่องพ
