เช้าวันต่อมา
“ไปมหาลัยxxxค่ะ”
เธอเรียกแท็กซี่แล้วบอกปลายทางที่จะไป นานเกือบชั่วโมงกว่าจะมาถึงมหาลัยที่บอก
“ขอโทษนะคะ คณะบริหารไปทางไหน”
ลงรถเสร็จเธอก็ตรงไปถามนักศึกษาที่อยู่บริเวรนั้น
“เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะคะ ถามคนไปเรื่อยๆก็ได้”
“ขอบคุณมากค่ะ”
ขาเรียวรีบเดินไปตามที่นักศึกษาบอก กว่าจะเดินมาถึงก็เล่นเอาเหงื่อแตกเหมือนกัน
“ขอโทษนะคะ รู้จัก บิว บัณชิตาไหมคะอยู่ปี4”
พอเดินมาถึงคณะบิหารผ้าแพรก็รีบถามหาบิวทันที
“รู้จักค่ะ แต่ไม่รู้ตอนนี้พี่บิวอยู่ไหน ”
หญิงสาวตรงหน้าตอบเธอ
“ขอบคุณค่ะ”
ผ้าแพรเดินไปอีกนิดจนถึงใต้อาคารเรียน ก็พบกับคนกลุ่มใหญ่ เธอจึงรีบตรงเข้าไปหา
“ขอโทษนะคะ รู้จักบิว บัณชิตาไหมคะบริหารปี4”
เธอถามนักศึกษากลุ่มใหญ่อีกครั้ง จนหลายคนหันมามองเธอเป็นตาเดียว
“เธอเป็นอะไรกับยัยนั่นเหรอ ป่านนี้ยัยนั่นคงจะอยู่สวนหย่อมไม่ก็ห้องสมุด เพราะไม่ชอบคุยกับใคร ”
พอได้ฟังคำตอบ
