“ปกป้องพอแล้วนะฉันเหนื่อย”
หลังจากที่เขาปลดปล่อยในตัวเธออีกครั้ง ผ้าแพรถึงกับขอเขาเสียงอ้อน เธอเหนื่อเธอไม่ไหวแล้วจริงๆ ขืนเขายังกินเธอไม่เลิกแบบนี้ พรุ่งนี้เธอไปเรียนไม่ไหวแน่
“เสียงอ้อนแม่งยั่วชิบหาย เดี๋ยวก็โดนอีกหรอก”
พูดจบเขาก็เดินไปล้างตัวในห้องน้ำ ปล่อยให้เธอนอนหอบอยู่ที่เตียง และกลับออกมานอน
เช้าวันต่อมา
“ปกป้องนายจะขับเข้ามาทำไม!!”
ผ้าแพรหัวจะปวดกับความรั้นของปกป้อง เขานี่มันดื้อรั้นเกินคนจริงๆ
“ลงไปได้แล้วพูดมากจริง ชอบเดินรึไง”
ถึงเขาจะบอกให้เธอลงแล้ว แต่เธอก็ยังนั่งนิ่งอยู่
เพราะมองเห็นสิงหานั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน ถ้าเห็นเธอลงมาจากรถของปกป้อง มีหวังเป็นเรื่องแน่ๆ
“นายไปจอดที่อื่นได้ไหม เพื่อนฉันนั่งอยู่ตรงนั้น”
ปกป้องมองตามสายตาของผ้าแพรไป ก็เห็นสิงหานั่งเล่นมือถืออยู่ เขาทำตามที่เธอบอกเพราะยังมีแผนใหญ่รออยู่ ต่อไปอาจจะต้องระวังกว่านี้
กันไอ้เสี่ยเมธานั่นรู้ด้วย
