“พ่อรักลูกนะ พ่อไม่อยากให้ลูกต้องไปเสี่ยง แต่พ่อก็เชื่อมั่นในตัวลูกเหมือนกัน รับปากกับพ่อได้ไหมลูก ถ้ารู้สึกว่ามันอันตรายจะรีบถอยออกมา”
พร้อมพงษ์มองนัยน์ตาของลูกสาว ผ้าแพร เหมือนเขาแต่ก่อนไม่มีผิด กล้าเสี่ยงแม้ไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง
“ หนูจะจำคำพ่อบอกไว้ค่ะ เรื่องนี้เรารู้กันแค่สองคนนะคะ”
ที่เธอจำเป็นต้องบอกพ่อ เพราะแค่อยากรู้ว่าเมธาคนนี้ คือคนเดียวกับที่โกงพ่อเมื่อสามปีก่อนหรือเปล่า
“ เรื่องนี้จะรู้แค่เราสองคน”
ผู้เป็นพ่อเองก็รับปากลูกสาว เพราะไม่อยากให้ผู้เป็นภรรยาต้องหนักใจ แค่ดาหลาดูแลเมื่อตอนเขาป่วย เธอก็ทุกข์ใจมากแล้ว
“ คุยอะไรกันสองพ่อลูก”
คุยกันไปพักใหญ่ ผู้เป็นแม่ก็ขึ้นมาจากด้านล่างพอดี
“ คุยเล่นไปตามประสาค่ะ คุณแม่มาแล้วงั้นแพรขอไปนอนนะคะ ห้าว!!”
“ ไปนอนเถอะลูก เหนื่อยมาทั้งวัน”
@ปกป้อง
“นายครับนี่เป็นขอมูลคร่าวๆของไอ้เมธา สายของเราสืบได้แค่นี้จริงๆ เพราะทุกอย่า
