“เชี้ย!ปล่อยกู”
สิงหาตะโกนดังลั่น เพราะโมโหถึงขีดสุด รุ่นพี่อีก5คนก็ไม่ต่าง กรูกันเข้ามาเพื่อช่วยสิงหา
“พวกมึงหยุดกูไม่อยากต้องใช้กำลัง ”
ไดจิรีบห้ามเอาไว้ ถ้าสู้กันจริงๆฝั่งสิงหาแพ้แน่นอน
“ปกป้องอย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ”
ผ้าแพรรีบขอร้องเขาด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
“ห่วงมันขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นเธอบอกให้มันหยุดดิ แล้วฉันจะไม่ทำอะไรมัน ส่วนเธอก็ไปนั่งโต๊ะกับฉัน แต่ถ้าไม่!!ไอ้เวรนี่เจ็บตัวแน่”
เขากระซิบที่ห้างหูขาว ยื่นข้อต่อรองอย่างผู้เหนือกว่า จนผ้าแพรไม่มีทางเลือกเม้มปากแน่น ไม่กล้าที่จะเอ่ยบอกเพื่อนไป
“ว่าไง ถ้าเธอไม่พูด ฉันจะให้ลูกน้องเพื่อนฉันจัดการมันคนแรกเลย”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังน่ากลัว ในน้ำเสียงไม่ได้มีแววล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย
“สิงหานายใจเย็นนะ ”
เธอรีบบอกเพื่อนอย่างลำบากใจ
“บอกสิผ้าแพรว่ามันโกหก เธอกับมันไม่ได้มีอะไร”
สิงหาถามเธออย่างคาดคั้น มองหน้าสวยด้วยแววตาที่ผิดหวัง
