“แพรคุยกับหมอดินทร์ไปก่อนนะ แม่จะไปช่วยพ่อทำกับข้าวในครัว”
ดาหลารีบเปิดโอกาสให้ทั้ง2คนได้อยู่ด้วยกัน
“ยินดีด้วยนะครับคุณแพร ฝึกงานจบซักที”
หมอดินทร์ระบายยิ้มกว้าง แสดงความยินดีที่เธอฝึกงานจบ
“ขอบคุณนะคะ แล้วนี่หมอดินทร์ตรวจพ่อรึยังคะ”
“ตรวจเรียบร้อยแล้วครับ ”
หมอตอบอย่างสุภาพ เอาแต่จ้องหน้าผ้าแพรจนเธอแทบทำตัวไม่ถูก
ติ้งนอง ติ้งนอง
พอได้ยินเสียงกดออด ผ้าแพรก็รีบเดินไปเปิดประตู
เพราะรู้ว่าคนที่มาคือใคร
“ทำไมเปิดช้าจัง”
เขาบ่นให้เธอและเดินสวนเข้ามาในห้อง
“สวัสดีครับหมอดินทร์ สบายดีนะครับ”
เขาเดินไปนั่งข้างหมอดินทร์ และทักทายตามมารยาท
“สวัสดีครับ ผมสบายดี”
หมอดินทร์ทักทายกลับด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ไม่พอใจนัก ที่ปกป้องทำเหมือนหวงผ้าแพรเกินเพื่อน
“นี่มือถือ เธอลืมไว้ที่ห้องฉันตั้งแต่เมื่อคืน”
ปกป้องยื่นมือถือให้ผ้าแพร แล้วเลิกคิ้วสูงให้เธอเล็กน้อย เธอไม่ได้ลืมหรอก แต่เขาไปเอามา
