ตอนพิเศษ 3
ในที่สุดวันเดินทางก็มาถึง พ่อแม่ลูกต่างใส่ชุดทีมสีน้ำเงินไปขึ้นเครื่องตามกำหนด เดมี่กับวินเนอร์เป็นเด็กดีตลอดเส้นทางบนเครื่องบิน จนกระทั่งถึงจุดหมาย
และบุคคลที่มารอรับ ก็ยืนมองครอบครัวแสนสุขด้วยดวงตาชุ่มน้ำตา
วสุมนหอบหายใจ กลั้นน้ำตาไว้สุดกำลัง รูปถ่ายที่ชลิดาส่งให้ เทียบไม่ได้กับสิ่งที่เห็น เด็กน้อยวัยน่ารักกำลังโบกมือให้นาง รอยยิ้มไร้เดียงสาที่มองผ่านหน้าจอสมาร์ตโฟน บัดนี้กลายเป็นความจริงอยู่ตรงหน้า
“ฮึก..” หญิงชราเผลอสะอื้นก่อนลนลานปาดน้ำตา เมื่อครอบครัวแสนสุขเดินใกล้เข้ามาทุกที
“เห็นยาย่ายังคะ” ชลิดาชี้ให้ลูกทั้งสองดู
วินเนอร์กับเดมี่ค่อนข้างเข้ากับคนง่าย ฉะนั้นการพูดคุยผ่านวิดีโอคอล ได้สร้างความสัมพันธ์ระหว่างย่ากับหลานให้มีมากขึ้น
“เห็นครับ / เห็นค่า”
สองแฝดพูดพร้อมกัน ก่อนวิ่งตรงไปยังหญิงสูงวัยที่เส้นผมมีสีขาวขึ้นแซม
“ฟู่ว..” วิทชธรพ่นลมออกจากปาก เรียกกำลังใจ
