บทที่ 42 ความรักมากล้น
"สวัสดีอย่างเป็นทางการจ้ะ ฉันชื่อปารณี เป็นเลขาของคุณหญิงวสุมน"
รอยยิ้มหวานอาบด้วยยาพิษ ขณะเดียวกันก็ชักอาวุธออกมาจ่อหัวของหญิงสาวอีกคน แววตาของปารณีเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
“น่าเสียดายที่เธอกับลูกต้องตาย ก่อนจะรู้จักฉันมากกว่านี้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษตัวเองที่เสนอหน้ามารักคุณวิทของฉัน”
ทุกอย่างใกล้จบ..นั่นคือชลิดาต้องตาย
ใครก็ช่างที่เข้ามายุ่งกับผู้ชายของเธอ มันไม่สมควรมีชีวิตอยู่ เฝ้ารักเฝ้ามองวิทชธรมาตลอด หลงรักเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้า ตอนนั้นชายหนุ่มอายุเพียงยี่สิบปี ส่วนเธออายุยี่สิบสี่ เพิ่งเข้าทำงานในตำแหน่งเลขาของวสุมน
ตลอดสิบสามปีปารณีทำเพื่อวิทชธรทุกอย่าง ขอแค่เอ่ยปากก็พร้อมทำงานถวายหัว สิ่งเดียวที่ไม่ยอมคือเรื่องผู้หญิง ไม่ใช่แค่คุณหญิงที่กีดกันคนที่เข้ามา ปารณีก็ทำเช่นเดียวกัน
เธอมักกำจัดศัตรูหัวใจโดยอ้างคำสั่ง ทั้งที่บางครั้งคุณหญิงก็ปล่อยผ่าน มัก
