เกิดมาร่าน 38
ทั้งสามคนพอทานข้าวเสร็จเรียบร้อยก็มานั่งหน้าทีวีดูละครด้วยกัน ซึ่งกุ้งก็ปรึกษาเรื่องที่จะไปเที่ยวกันในช่วงที่เธอปิดเทอมด้วย
“แพร แกว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหมวะ...หรือว่าจะไปเล่นน้ำตกดี? โอ้ยยย ฉันเลือกไม่ถูก!” กุ้งยู่ปากเพราะว่าเธออยากไปเที่ยวทั้งสองที่ แต่ก็เกรงใจคุณป๋าของแพรอยู่เหมือนกันที่ต้องเป็นคนขับรถไปส่งนู่นนี่
“ก็ไปสองที่เลยสิ...คุณป๋าว่ายังไงบ้างคะ?” ลูกแพรพูดขึ้นก่อนจะหันไปถามความคิดเห็นของทรงพลที่นั่งกอดเอวเธอบนโซฟาตัวยาว
“ป๋ายังไงก็ได้ แล้วแต่แพรเลย” ทรงพลยิ้มบาง เขาไม่ขัดอยู่แล้วถ้าจะไปเที่ยวหลายๆ ที่ เพราะเขาเองก็ไม่ได้พาลูกแพรไปเที่ยวนานแล้วเหมือนกัน อาศัยช่วงปิดเทอมของกุ้งเป็นข้ออ้าง พาเด็กสาวไปสวีทก็คงจะดีไม่น้อย
“หูยย...ขอบคุณนะคะน้าพล” กุ้งยิ้มร่าอย่างดีใจ ยัยแพรโชคดีจริงๆ ที่มีคนตามใจขนาดนี้ ที่บ้านของเธอนอกจากพ่อแม่จะไม่ค่อยกลับบ้านแล้วยังห่างเหินกั
