เกิดมาร่าน 41
ตอนนี้ร่างอวบอิ่มของลูกแพรและกุ้งกำลังนอนเล่นบนเก้าอี้ผ้าตัวยาวอยู่ริมชายหาด บนโต๊ะด้านหน้าของพวกเธอมีอาหารทะเลวางอยู่มากมาย เพิ่งทำเสร็จสดๆ ร้อนๆ ส่งกลิ่นหอมปลุกคนขี้เซาอย่างลูกแพรให้ตื่นขึ้นมา
“อื้อออ…หอมจัง...” ลูกแพรลืมตาตื่นในที่สุด ก่อนจะกะพริบตาถี่ๆ ปรับการมองเห็นด้านหน้า เธอได้กลิ่นหอมของกุ้งเผาจึงตื่นขึ้นมาหลังจากที่หลับไปเป็นชั่วโมงเพราะเหนื่อยจากการเดินทางมาที่นี่
คุณป๋าพาเธอกับกุ้งขับรถจากที่บ้านมาถึงโรงแรมที่จองไว้ก็ใช้เวลานานหลายชั่วโมง มาถึงก็เอากระเป๋าไปเก็บ โดยที่เธอนอนกับคุณป๋า ส่วนกุ้งก็นอนอีกห้อง จากนั้นก็ออกไปเที่ยวเล่นกันตามสถานที่ต่างๆ
พอมาถึงทะเลเธอก็ชิงหลับก่อนใครเพื่อน เท้ายังไม่ทันได้แตะน้ำทะเลเลยด้วยซ้ำ
“หนูแพร...ตื่นขึ้นมากินข้าวก่อนมา ข้าวเช้าหนูกินไปแค่นิดเดียว เดี๋ยวจะปวดท้องเอา” ทรงพลเอ่ยอย่างใส่ใจ พร้อมกับนั่งแกะกุ้งให้เมียเด็กแยกไว้ใ
