ไท่ฟูทรงกรีธาทัพมาสามวัน จึงตั้งค่ายพักแรมที่เนินเขาเห็นแนวประตูเมืองที่อยู่ไม่ไกล ทรงเป็นว่าเมืองนี้มีคูน้ำรายรอบเมืองเพื่อชะลอศึก ให้เข้าเมืองยากขึ้น ไท่ฟู่จึงสั่งให้ส่งราชสาส์นเข้าถึงต้าหวางแคว้นหลิว แต่กลับมาคือหัวของทหารผู้ส่งราชสาส์น ทำให้พระองค์แค้นพระทัย หมายจะหันเอาเมืองให้ได้ในวันรุ่งขึ้น
ไท่ฟู่ดำริเมื่อเสร็จศึกแล้วจะรีบกลับไปดูต้าหวางทันที นี่ก็เวลาล่วงเลยมาห้าวันแล้วไม่รู้ว่าจะเป็นเช่นไร อีกทั้งคนที่ทรงเป็นห่วงมากสุดคือหวางเฟยของพระองค์ ไม่รู้ว่านางจะเป็นเช่นไรถ้าไม่มีพระองค์อยู่ด้วย พระองค์ทรงทอดพระเนตรมองท้องฟ้า ทรงเห็นดาวตกทางทิศใต้ เป็นแคว้นอวี้ของพระองค์ เมื่อวันก่อน ทำให้ทรงหวั่นวิตกว่าจะเกิดเหตุใดขึ้นหรือไม่
จื่อลั่วก้าวเดินมหาไท่ฟู่ด้วยความรีบร้อน แล้วรีบบอกทันที
“นายท่าน หวางเฟยเสด็จมาพระเจ้าค่ะ” จื่อลั่วเอ่ยด้วยความวิตกกังวล ไท่ฟู่จึงทอดพระเนตรจื่อลั่วทันที
“เจ้า
