ไท่ฟู่ทรงม้ามาทางป่า เขตล่าสัตว์ส่วนพระองค์ กับจื่อลั่วและทหารอีกสิบคน ไท่ฟู่ทรงเห็นสุนัขจิ้งจอกขาวสะอาดตาหมายจะยิงไปฝากหวางเฟยให้นางได้ดูชม
“เอาธนูมาให้ข้า” ไท่ฟู่ทรงตรัสด้วยสุรเสียงเรียบเฉย ทหารผู้หนึ่งถวายคันธนูและลูกศรส่งให้พระองค์ ไท่ฟู่ทรงจับคันธนูใส่ลูกศร แล้วทรงเล็งไปที่ตัวสุนัขจิ้งจอกขาวตัวนั้น พอเล็งได้ที่แล้วทรงยิงลูกศรใส่สุนัขจิ้งจอกทันที สุนัขจิ้งจอกจึงล้มลงตายทันที ไท่ฟู่และและจื่อลั่วลงจากหลังม้าทันที ไท่ฟู่ทรงเสด็จไปดูสุนัขจิ้งจอก จื่อลั่วที่เดินตามมาจึงเอ่ยขึ้น
“สุนัขจิ้งจอกขาวตัวนี้มีธนูสองดอก แล้วอีกดอกนั้นเป็นของใครกันหล่ะ” จื่อลั่วกล่าว คนที่ยิงธนูอีกดอกจึงก้าวเดินออกมาให้ทั้งสองได้เห็น หมายจะอุ้มจิ้งจอกตัวนั้น ไท่ฟู่ทรงชักกระบี่ออกทันทีจ่อที่คางของเขา ชายผู้นั้นยืนตรงแล้วเอ่ยขึ้น
“ถ้าข้าเดาไม่ผิดท่านคือไท่ฟู่เป็นแน่แท้”
“แล้วเจ้าคือมู่ซื่อสินะ” ทรงตรัสด้วยสุรเสียง
