"เหมือนเราเกิดมาเพื่อกันและกันเลยนะคะ" อดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนั้น ทุกอย่างดูลงตัวอย่างกับโชคชะตาเป็นใจ ปากเรียวสีชมพูเปล่าปลั่งฉีกยิ้มกว้าง เลื่อนขยับประทับจูบตรงแก้มสาก
"ครับ" สามีหนุ่มตอบกลับสั้นๆ เขาดันรั้งท้ายทอยเล็กประกบจูบเนิบนาบ อยากใช้ช่วงเวลาสำคัญอยู่กับเธอให้นาน ก่อนกลับเข้าห้องไปนอนกอดลูกทั้งสองพร้อมกัน
เรียวลิ้นเล็กยอมรับสัมผัสหวือหวา โอบคล้องคอหนารวมประสานเป็นหนึ่งเดียว รสหวานในโพรงนุ่มคละเคล้าน้ำลาย ปล่อยเป็นความรักเร่าร้อนให้แก่กัน
ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างอรชรแน่น ส่งผ่านความรักให้แก่กันทั้งร่างกายและจิตใจ ในค่ำคืนนี้แค่กันและกันก็สุขใจมากพอแล้ว ไหนจะลูกๆ ที่น่ารักครอบครัวแสนอบอุ่นอีก
~หากเธอและเขาไม่เลือกที่จะตัดสินใจทำในสิ่งที่คนทั้งคู่รักกัน ก็คงไม่มีความสุขมากระทั่งวันนี้ คอยดูแลทั้งทุกข์และสุขร่วมกันตลอดไปนิจนิรันดร์~
~รักคือเรื่องดี คือความทรงจำ คือลมหายใจ คือชีวิต~
