วันต่อมา_
ขณะที่ลินินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เธอยังอยู่ในอ้อมกอดของแคสเปอร์ ใบหน้าสวยนอนแนบกับแผงอกอุ่น เสมือนเป็นมุมคุ้นเคยในรอบหลายวันมานี้
"....." เธอเงยขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา เวลาเขาหลับสนิทดูเหมือนคนมีอายุรุ่นเดียวกัน ยกเว้นเสียแต่ความรู้สึกนึง ที่ไม่ว่ายังไงสักวันเขาก็ต้องกลับไปหาคนที่รักอยู่แล้ว ซึ่งนั่นไม่ได้แปลว่าที่ระบายอย่างเธอเพียงชั่วคราว
"เช้าแล้วเหรอ?" เปลือกตาหนาเลื่อนเปิดช้าๆ เขาตื่นมาเจอลินินกำลังมองหน้าอยู่ ดวงตาคู่นั้นสดใสแต่ซ่อนประกายสั่นไหวเอาไว้ไม่มิดจนคนมองรับรู้ได้
"ค่ะ นินว่าคุณรีบกลับไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัยเอา" เสียงหวานบอก แล้วขยับตัวไปนั่งข้างๆ พิงหลังกับหัวเตียงนอน
"อืม วันนี้ฉันจะเข้าไปที่โรงพยาบาลสาย เธอจัดการงานที่เหลือต่อที"
"ได้ค่ะ"
หมับ! มือหนารีบคว้าข้อมือเล็กไว้รวดเร็ว เมื่อร่างอรชรกำลังจะเบี่ยงตัวหนีลงเตียง
"เธอจะไปไหน ทำไมฉันเวียนหั
