ตุ๊บ~
แรงยกของฝ่ามือหนาลงกระแทกบนเตียง ทำเปลือกตาบนหน้าหล่อเหลาค่อยๆ ลืมขึ้นรับแสงสว่าง ทำให้เขารับรู้ได้ว่าตอนนี้นอนรักษาอยู่ในโรงพยาบาลตัวเอง
"......" แคสเปอร์รีบหันมองตามสัมผัสที่มือหนาโดนจับไว้ คือมือบางกุมไว้แน่นราวกับว่าลินินกลัวเขาเป็นอะไร แล้วยังอยู่ในท่าที่เธอชอบนอนซุกใส่หลังมือหาความอบอุ่น
เขาไม่ได้ส่งเสียงใดรบกวนการนอนของคนท้องเลย ดันรู้สึกดีเสียอีกที่ลินินกับลูกปลอดภัยดี ยังดูแลเขาอยู่ข้างๆ ไม่หนีไปแล้ว
"อึก!" ครั้นจะขยับร่างกายไปใกล้มันก็ระบมไปทั้งหมด ในเมื่อความโหยหามีมากหนักหนา เลยรีบฝืนตัวเองลงมานอนบนโซฟาข้างๆ คนท้อง
"อื้อ..." เสียงหวานเอ่ยพำในลำคอเล็กเมื่อถูกรบกวน แต่ใบหน้าสวยก็ยิ่งขยับแนบแผงอกกว้าง คล้ายกับว่าเธอรับรู้ตามสัญชาตญาณว่าความอบอุ่นอยู่ข้างกายแล้ว
แขนแกร่งไม่รอช้ารีบสอดใต้ศรีษะเล็ก แนบจูบบนหน้าผากมนสวยอย่างสุดคิดถึง ก่อนจะดึงผ้าขึ้นคลุมร่างกายให้คนท้
