ช่วงเวลาต่อมา_
เปลือกตาหนาเลื่อนเปิดเบาๆ เขาเห็นหน้าสวยยังหลับพริ้ม ใช้สองมือบางซุกแก้มเนียนป่อง โดยที่ยังอยู่ในท่าหนุนแขนแกร่ง
"....." เขาไม่ได้ส่งเสียงพูดรบกวนคนขี้เซา เหมือนกับว่าลินินชอบนอนหลับนานๆ และยังหลับสนิทในท่านี้ทุกครั้งเวลาที่ได้นอน
นิ้วโป้งใหญ่ยกมาเกลี่ยรอบริมฝีปากนุ่ม ผิวชมพูสดใสมีกลิ่นหอมละมุนออก จนคนมองเคลิบเคลิ้มตามแนบลงจูบเบาๆ ไม่ให้เจ้าตัวตื่นขึ้น
"หื้ม..คุณตื่นนานหรือยัง ฉันทับแขนคุณอยู่เหรอปวดหรือเปล่า?" ร่างอรชรรีบดีดตัวลุกนั่ง แต่สมองยังปรับการรับรู้ไม่ทันส่งผลให้หน้ามืดไปชั่วขณะ
"เพิ่งรู้สึกตัวเหรอว่านอนหนุนแขนฉันอยู่" ร่างสูงขยับกายมานั่งขอบโซฟา ก็เริ่มรู้สึกระบมตรงบาดแผล แต่ไม่มีผลต่อคนร่างกายแข็งแรง
"เหมือนว่าเลือดมันซึมออกมานะคุณ เดี๋ยวฉันไปเอายามาทำแผลให้ใหม่ดีกว่า" เสียงหวานบอก แล้วรีบลุกขึ้นยืนเพราะเห็นผ้าก็อซปิดแผลมีคราบใหม่เพิ่ม ไม่รู้ว่าตอนที่อี
