งานเลี้ยงเล็ก ๆ จบลงอย่างอบอุ่น เพ่ยซิ่วอิงกับโจวเทียนเฉิงเตรียมตัวกลับโรงหมอ ทุกคนในโต๊ะอาหารดื่มสุราจนเริ่มเมา เว่ยถิงฟงมองโจวเทียนเฉิงโอบประคองเพ่ยซิ่วอิง ใบหน้าของนางขึ้นสีแดงระเรื่อจากฤทธิ์สุรา เห็นมือใหญ่ลูบไล้บนบั้นเอวไล่ไปยังสะโพกผาย ทำให้พี่ชายรู้สึกตำใจยิ่งนัก
"ข้าขอตัวไปเอาสีชนิดที่สั่งทำพิเศษมาให้ซิ่วอิง พวกเจ้ารอสักครู่" พี่ชายหันไปกล่าวกับน้องสาวและสามีของนาง
"เจ้าค่ะ" เพ่ยซิ่วอิงมองตามเรือนร่างกำยำอย่างนักรบ เด็กสาวรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
โจวเทียนเฉิงยืนรออยู่ที่รถม้า ความจริงไม่อยากรั้งอยู่นานนัก อยากพาซิ่วอิงกลับโรงหมอไปทำกิจกรรมสานรักระหว่างผัวเมียมากกว่า
"เหตุใดพี่ใหญ่ของเจ้าไปนานนัก" ท่านหมอโจวชะเง้อคอมองเข้าไปในเรือนไม้สีเทาดำ ซึ่งเป็นเรือนพักของเว่ยถิงฟง
"ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน"
ไม่นานนักซิ่วอิงได้ยินเสียงสาวใช้ในเรือนของพี่ใหญ่กรีดร้องโวยวาย เสียงอื
