เว่ยจางเดินไปหาบุตรเขย ทั้งสองสนทนากันพอประมาณ ผู้นำตระกูลเว่ยจึงเดินนำไปที่โต๊ะรวมญาติ จัดที่นั่งให้โจวเทียนเฉิงนั่งกับซิ่วอิง
"ท่านพี่มาได้อย่างไร ท่านยุ่งมากมิใช่หรือ"
"ย่อมต้องมา เพราะคืนนี้ข้ามีนัดสำคัญกับภรรยา หากภรรยาไม่ยอมกลับเรือน ข้าจะทำกับผู้ใดเล่า" หมอหนุ่มไล้สายตามองเพ่ยซิ่วอิงทั้งเรือนกาย เน้นหนักน้ำเสียงที่คำว่าทำ
"บ้าน่า! เดี๋ยวใครได้ยินเข้าหรอก"
เพ่ยซิ่วอิงเลิ่กลั่ก หน้าแดงลามไปถึงใบหู ในหัวของนางคิดถึงแต่ท่าสังวาสอันเร่าร้อนกับพี่ชาย ค่ำคืนนี้ดูเหมือนซิ่วอิงมีตัวเปรียบเทียบ นางเหมือนกินอาหารรสจัดจ้านจนอิ่มอร่อย จึงไม่อยากกลับไปกินรสรักจืดชืดดั่งหมั่นโถวเปล่า
"หน้าแดงเหลือเกิน คิดเรื่องอะไรอยู่หรือภรรยา"
"เปล่าเสียหน่อย" ซิ่วอิงวางมือไม้ไม่ถูก เพียงนึกถึงลีลาเขย่าราคะของเว่ยถิงฟง นางรู้สึกได้ถึงความฉ่ำลื่นกลั่นออกมาตรงกลางความเป็นสาว
"คืนนี้เราต้องกลับด้วยกัน ข้าไม
