เว่ยจางเดินเข้าไปตามบุตรชายที่เรือนรับรอง แขกเหรื่อมากันครบแล้ว ผู้ติดตามเหล่าทหารนายกองก็อยู่ในงานเลี้ยงอย่างพร้อมหน้า มีเพียงเว่ยถิงฟงเท่านั้นยังรั้งรออยู่ในเรือน
"รีบไปร่วมงานเลี้ยงเถิด ท่านเจ้าเมืองมาใกล้ถึงแล้ว" เว่ยจางมองเว่ยถิงฟงกึ่งนั่งกึ่งเอนบนตั่งกุ้ยเฟยตัวยาวท่าทีเหมือนดั่งคนอมทุกข์
"ข้าทราบแล้วท่านพ่อ จะรีบไปขอรับ"
"เหตุใดดื่มสุรามากมายถึงเพียงนั้น" ผู้นำตระกูลเว่ยมองขวดสุราราวห้าขวดกลิ้งอยู่บนโต๊ะ บ้างก็อยู่ที่พื้น ล้วนแต่เป็นขวดเปล่าที่ดื่มหมดแล้ว
"ข้ามีเรื่องในใจ"
"เรื่องอันใด...เจ้าได้กลับบ้านได้พบครอบครัว หน้าที่การงานใหญ่โต บำเหน็จสินทรัพย์มากมาย มีเรื่องกลุ้มใจอันใดอีก"
"เฮ้อออออ ข้ากลุ้มใจ"
"ทำหน้าราวกับอยากลาตายเช่นนี้คงต้องเป็นเรื่องสตรีอย่างแน่นอน" เว่ยจางตบไหล่บุตรชาย
รองแม่ทัพแดนใต้กระดกสุราเข้าปากอีกจอกหนึ่ง ส่วนบิดาของเขายืนตาขวางเพราะรู้ว่าบุตรชายเริ่มเ
