เช้าวันเสาร์ของต้นเดือนถัดมา
เวลาเก้าโมงตรง มิถุนา ใหญ่และป้าเจนนี่ยืนอยู่หน้าตึก ‘ เรือนคุมขังนักโทษจิตเวช ’ ตามที่เจ้าหน้าที่กรมราชทัณฑ์ได้โทรศัพท์แจ้งว่าอนุญาตให้เข้าเยี่ยมได้เป็นครั้งแรก
หลังจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น อาจารย์มนีญา แม่ของเธอไม่ยอมพูดจาอะไรทั้งนั้น มีอาการกรีดร้องคลุ้มคลั่งเป็นระยะแล้วเพ้อว่าผีพ่อและผีครูแววตาจะมาทำร้ายทุกวัน นอกจากนั้นเธอยังทำร้ายทุกคนที่เข้าใกล้ไม่ว่าจะเป็นแพทย์หรือเจ้าหน้าที่เพราะเห็นหน้าคนพวกนั้นว่าเป็นพ่อของเธอบ้าง เป็นครูแววตาบ้าง หลังจากได้รับยาและอาการคลุ้มคลั่งลดลงแล้ว ความทรงจำกลับมาเป็นช่วงสั้น ๆ ในบางครั้ง จึงได้โทรแจ้งให้ญาติเข้าเยี่ยมได้
หลังจากแจ้งเจ้าหน้าที่เรียบร้อย ทั้งสามถูกนำเดินเข้าเรือนขังเดี่ยวไปยังห้องรองสุดท้ายฝั่งซ้าย ประตูทางเข้ามีกระจกใสกว้างราวฟุตคูณฟุตเพื่อให้มองเข้าไปเห็นคนไข้ด้านในได้ มิถุนาเห็นแม่ของเธอนั่งอยู่บนเตียงเหม
