แล้วเขาก็ถือถาดใบเล็กที่มีแก้วกาแฟในนั้นเดินเข้าห้องก่อนจะเคาะประตูห้องหัวหน้าแผนก มิถุนาที่คิดว่าน่าจะเป็นพิมพ์ชนกที่เอากาแฟมาให้ก็รีบเงยหน้าขึ้นจากแล็ปท็อปทันที
“ เชิญจ้าพิมพ์ ”
แต่พอประตูเลื่อนออก หัวใจเธอก็เต้นผิดจังหวะทันที เพราะคนหน้าประตูไม่ใช่พิมพ์ชนกแต่เป็นร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลาที่มาพร้อมกับถาดอเมริกาโนน้ำส้มสำหรับเธอ
“ ขออนุญาตนะครับ ” เขาว่าพลางเดินเข้ามาแล้วหยิบแก้วกาแฟพร้อมจานรองแก้ววางบนโต๊ะ
“ อเมริกาโนน้ำส้มครับผม ”
“ เอ่อ... ขอบคุณค่ะ ”
เขายิ้มบาง ๆ ก่อนค้อมศีรษะลงแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไปเลย นั่นทำให้มิถุนางงกับท่าทีนั้นเป็นอย่างมาก
ทำไมจู่ ๆ เขาก็นิ่งเฉยทำเป็นว่าห่างเหินทั้งที่เมื่อวานพึ่งจะจูบเธอชนิดลิ้นล้วงลิ้นอยู่เลย !
เออ แต่ก็ดีแล้วนี่ที่เป็นแบบนี้ แสดงว่าเขาเลือกที่จะไม่ข้องเกี่ยวกับเธอ อาจจะสำนึกแล้วก็ได้ว่าเธอกุมชะตาชีวิตตัวเองอยู่ว่าจะผ่านการฝึกงา
