“ ไม่เป็นไรเลยค่ะ จูนนึกว่าใหญ่กลับไปแล้ว ”
“ ผมไม่ไร้มารยาทถึงขั้นหนีกลับโดยไม่บอกเจ้าบ้านหรอกนะ ถ้าป้าเจนนี่รู้จะบ่นตายเลย ” เธอหัวเราะเบา ๆ
“ ป้าเจนนี่นี่ใครเหรอคะ ”
“ คุณป้าของผมน่ะ พ่อแม่ผมเสียตั้งแต่ยังเด็ก ผมโตมากับป้าและลุงจอห์น สามีของป้าเป็นชาวต่างชาติ ”
เธอพยักหน้ารับ เป็นครั้งแรกที่ได้พูดคุยกันเรื่องครอบครัวนอกจากเรื่อง ‘ เอากัน ’
“ เสียใจเรื่องคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ ”
“ ขอบคุณครับ แต่เอาจริง ๆ ผมจำพ่อแม่ไม่ได้เท่าไหร่หรอก แทบไม่เหลืออยู่ในความทรงจำด้วยซ้ำ พ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน อยู่ทีก็ทะเลาะกันลั่นบ้านกับแม่ ที่เสียคือเสียเพราะทะเลาะกันตอนขับรถแล้วเกิดอุบัติเหตุนะ ทั้งชีวิตของผมจดจำได้แต่ความรักความอบอุ่นจากป้ากับลุงที่รักผมเหมือนลูกแท้ ๆ ”
“ แปลว่าท่านทั้งคู่รักคุณมากเลย ” เธอถามยิ้ม ๆ พลางหวนนึกถึงเรื่องตัวเอง ขนาดไม่ใช่พ่อแม่แท้ ๆ เขายังดูแลกันจนเหมือนลูกในไส้ ตรงกันข้า
