ป้าเจนนี่ยิ้มให้กับคำพูดนั้นของมิถุนา ดวงตาของป้าเหม่อมองไปในอากาศก่อนจะเริ่มรื้อฟื้นความหลังให้ฟัง
“ หนูจูนพูดถูก ถ้าป้าไม่เจอลุงจอห์นชีวิตก็ไม่รู้จะเป็นยังไงไปทางไหนในทุกวันนี้ พ่อกับแม่ของป้าที่คือปู่กับย่าของตาใหญ่นี่แหละ เขาก็รังเกียจ ยอมรับไม่ได้ที่ป้าเป็นกะเทย ไม่ใช่แค่พ่อกับแม่นะ ญาติพี่น้องทั้งหมดเขารุมสาปป้ากันทั้งนั้น บอกว่าทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล รุมด่ารุมตีจนป้าต้องระหกระเหเร่ร่อนออกมาจากบ้าน ไปอยู่พัทยาก่อน ก็ไปทำงานบาร์นั่นแหละ อยู่ไปสามสี่ปีมีเพื่อนมาชวนบอกที่ภูเก็ตดีกว่าก็เลยตามเขาไป ก็เลยไปเจอกับลุงจอห์นที่โน่น ”
มิถุนาพยักหน้าตามอย่างตั้งใจฟัง
“ ตอนนั้นเขาก็หล่อเชียวล่ะ ป้าเองก็เห็นผู้ชายหล่อก็เนื้อเต้นเลย แต่เขาก็บอกนะว่าเขาไม่ครบสามสิบสองอะไรอย่างนี้ ช่วงต่ำลงไปจากเข่าขวาไม่ครบ ป้าบอกไม่เป็นไรขอแค่ไอ้นั่นใช้งานได้ก็พอ ลุงเขาก็ขำใหญ่ ” คราวนี้คนฟังก็อดหัว
