มิถุนาเดินล่องลอยตามไปราวกับคนไม่มีวิญญาณที่เขาจะจับจูงไปทางใดก็ได้ทั้งนั้น
เขานั่งบนเก้าอี้ แต่เธอเปลี่ยนตำแหน่งไปอยู่บนตักเขาโดยที่เขาเป็นคนรั้งร่างของเธอให้นั่งตรงนั้นก่อนจะสั่งเครื่องดื่มเพิ่มเป็นเบียร์แบบที่เธอดื่มอีกเพียงหนึ่งแก้ว จึงคาดเดาไปว่าเขาคิดว่าเธอน่าจะเมามากแล้วและตัวเธอเองก็คิดเช่นนั้น
เขาสวมกอดเธอเอาไว้ จมูกและปากของเขาซุกไซ้อยู่ที่ต้นคอด้านหลังไม่หยุดหย่อน คราวนี้มันไม่หยุดแค่ไซ้ แต่เขาทั้งดูดทั้งเลียแต่เธอก็ไม่ได้ผลักไส
เครื่องดื่มมาเสิร์ฟ เขาหันไปถามเธอ
“ ดื่มอีกไหม ” เธอส่ายศีรษะดิก
“ อยากดื่มอีกนะ แต่จูนคิดว่าถ้ามากกว่านี้จูนกลับบ้านไม่ไหวแน่ ๆ ”
“ เดี๋ยวผมไปส่ง ดื่มนะ ผมป้อน ” เขาคะยั้นคะยอก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นจรดริมฝีปากตัวเอง เธอมองเขาอย่างงง ๆ เกิดคำถามในใจว่าไหนว่าจะป้อนไหงกลับยกขึ้นดื่มเสียเอง
แล้วเธอก็ได้คำตอบในเวลาต่อมา เมื่อเขาเลื่อนมือมาตรึงใบหน้าเธ
