“อนุวัตร” พ่อแท้ ๆ ของมิวเดินเข้ามา มิวเดินจับมือวินทร์ด้วยตัวที่สั่น ชินกรเริ่มหน้าซีดเมื่อเห็นมิวกับวินทร์ที่ทำหน้าตกใจและหันมาเชิงถามก่อนที่นิธิศและวีรภัทรที่เดินตามมา เมื่อภัทรเห็นก็ห้ามไม่ให้ธิศเดินต่อ
“อย่าพึ่งเข้าไป มึงดูโน่น”
อนุวัตรหยุดเดินก่อนที่จะหันมามองชินกรซึ่งเป็นคนที่พูดขึ้นมา
“มิว คุณพ่อแค่อยากมาร่วมแสดงความเสียใจครั้งสุดท้าย อย่าว่าพ่อเลยนะ”
มิวอึ้งไปพอ ๆ กับวินทร์ที่หันมามองหน้าชินกรด้วยความตกใจ แปลกใจและงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มิวหันมามองหน้าทั้งสองคน แน่นอนว่าเธอพึ่งจะรู้ว่าทำไมเธอถึงได้ไว้ใจชินกรและทำไมรู้สึกปลอดภัยเวลาที่ชินกรอยู่ใกล้ ๆ ที่แท้…เขาหน้าเหมือนพ่อของเธอไม่มีผิด
“ว่าอะไรนะ พี่กรพูดว่า…. พ่องั้นเหรอ”
“มิว ชินกรเป็นพี่ชายของมิว คือว่า…”
“พี่วินทร์ มิวอยากกลับบ้านแล้ว”
“มิว!”
“ไอ้กรอย่าพึ่งพูดอะไรตอนนี้เลยกูขอพามิวกลับไปสงบอารมณ์ก่อน คุณอาครับถ้าค
