3. คุ้นๆ หน้า

774 คำ
วันต่อมา_ "วันนี้ขายดีดิบขายดี..เฮงเฮงจ้า" บัวนำธนบัตรใบสีแดงฉ่ามาตบลงบนขวดน้ำหวาน หวังเรียกลูกค้าตรงหน้าลานสนามบอล ซึ่งมันอยู่ติดกับโรงเรียนมัธยมชื่อดัง เธอจำเทคนิคการขายนี้มาจากแม่ค้าในตลาด แล้วมันก็ได้ผลเมื่อมีกลุ่มนักฟุตบอลกำลังมุ่งมาหลายคน "ขอน้ำหวานๆ เหมือนหน้าแม่ค้าหน่อยนะจ๊ะ" "หวานกว่าหน้าก็ต้องเป็นน้ำพวกนี้แล้วค่ะ พวกพี่ๆ สุดหล่อจะรับแค่แก้วเดียวเองเหรอ?" บัวเรียกเสียงเล็กเสียงน้อย ทำครีมเอือมระอายิ้มเจื่อนที่เพื่อนสาวช่างมีลูกเล่นหวังการขาย "ยังไม่เคยมีใครชมพี่แบบนี้นะ งั้นเอามาสิบแก้วพี่จะนั่งกินหมดตรงนี้เลย" "ได้เลยค่ะพี่สุดหล่อไปนั่งรอเลยนะคะ เดี๋ยวน้องคนสวยคนนี้จะเอาไปเสิร์ฟ" มือบางผายไปยังตำแหน่งที่นั่ง คือโต๊ะไม้หินอ่อนไม่ไกลนัก "จ๊ะคนสวย" "......" พอกลุ่มลูกค้าเดินไปแล้วหน้าสวยแทบหุบไม่ทัน หันมองครีมที่รู้ทันความคิด ว่าเธอไม่ได้ชื่นชมคนพวกนั้นเหมือนคำพูด "น้อยๆ หน่อยนะบัว เดี๋ยวพี่กล้ามาก็ได้โดนเก็บร้านหรอก" "มันคือกลยุทธ์น่าครีม เห็นไหมจากแก้วเดียวนี่ได้ถึงสิบแก้วเชียวนะ ดีไม่ดีขายหมดก่อนบ่ายเราจะได้กลับไปนอนแล้ว" มือบางยุ่งพลันวันรีบจัดแจงเทน้ำหวานหลายสีในแก้วต่างๆ แล้วช่วยกันกับครีมยกไปโต๊ะลูกค้า "เซ็นต์ไว้ก่อนได้ไหมจ๊ะน้องคนสวย พวกพี่ดันลืมเอากระเป๋าตังค์มา" "ของซื้อของขายเซ็นต์ไม่ได้หรอกค่ะพี่สุดหล่อ เดี๋ยวนี้มีแอพธนาคารในโทรศัพท์ก็โอนมาได้นะคะ" บัวข่มน้ำเสียงหวานเจรจา เธอไม่ได้เจอลูกค้าแบบนี้ครั้งแลก เลยไม่ได้ตกใจเว้นแต่ครีมที่มองซ้ายมองขวาไม่กล้าปฏิเสธ "งั้นก็ว้าวเลยจ้ะคนสวย ขอเลขพร้อมเพย์น้องตรงๆ เลยจ้ะ" "ได้...ไม่มีปัญหา" ดวงตาคู่ถึงกับกรอกตามองบนกับความเจ้าเล่ห์ของลูกค้าเพศข้าม รีบจิ้มตัวเลขใส่โทรศัพท์ให้อีกฝ่าย จนได้ยินสัญญาณแจ้งเตือนของเครื่องตัวเอง เลยรีบชวนครีมไปยังโต๊ะขายของต่อ "เอาอีกแล้วนะบัว เตรียมบล็อกเบอร์ได้เลย" "ให้พี่กล้ารับสายก็จบ" เสียงหวานพูดตัดปัญหาแล้วรีบชวนเพื่อนสาวมาสนใจกลุ่มลูกค้าคนใหม่ แต่คับคล้ายคับคลาเหมือนกลุ่มเมื่อวานใช่หรือเปล่า? "น้องนั่นคนน้นนี่เอง วันนี้ก็มาขายน้ำเหรอ?" "น้อง?" ทั้งครีมและบัวต่างมองหน้ากัน ที่อีกฝ่ายทำตัวเหมือนรู้จักพวกเธอมาก่อน "ก็น้องที่เอาลูกบอลเพื่อนพี่ไปไง รู้ไหมว่าเจ้าของมันโกรธมากเลยนะ เดี๋ยววันนี้ก็คงมาตามหาแหละ" "จะจำคนผิดแล้ว..พวกเราไม่รู้จักพวกพี่ซะหน่อย ไม่เคยเข้าไปยุ่งกับใครเลยนะ" ร่างบางก้มๆ เงยๆ เก็บพิรุธ แทบมือไม้สั่นตอนจะหยิบขวดน้ำรินให้ลูกค้าวัยประถม "แต่เมื่อวานสภาพมอมแมมมากนะเว้ย หัวปักโคลนหน้าดำเลยนะมึง ใช่น้องคนสวยพวกนี้เหรอว่ะ?" คนที่มาด้วยอีกคนเตือน "แต่กูว่าใช่ว่ะ เค้าโครงคือใช่เลย" "อ้อ...พวกเรารู้แล้ว สงสัยยัยเด็กสติไม่ดีที่ชอบวิ่งเข้าไปกวนในสนามหรือเปล่า วันนี้ยังไม่เจอหน้าเลยนะคะ" ครีมแก้ตัวให้เพื่อนสาวทันควัน ดีนะได้คุยโทรศัพท์มือถือกันก่อน เลยรู้คร่าวๆ ว่าเพื่อนไปขโมยลูกบอลใครมา "ยัยมีคนรุ่นๆ นี้อีกเหรอ?" คนบอกทำหน้าสงสัย "โหพี่...จะซื้อไหมน้ำเนี้ย ลูกค้าพวกเรารอตาดำๆ เต็มเลย ไว้มีอะไรสงสัยไปถามกลุ่มนั้นแล้วกัน ยืนหนึ่งเรื่องชาวบ้านเชียว" บัวบอก พยักหน้าให้เด็กชายกับเพื่อนวัยแปดขวบที่ยืนด้านหลัง จนคนถูกมองรู้สึกผิดเสียเอง "ยืนรอตั้งนานแล้วหิวน้ำแล้วเนี้ยพี่" เด็กชายพูด "ไปๆ อายเด็กว่ะ" "เดี๋ยววันนี้จะแถมให้ฟรีสองแก้วนะ ไหนๆ ก็มาได้ทันเวลาทั้งที่" เธอนำแก้วน้ำหวานให้พวกเด็กชาย ดีนะที่มาซื้อของจนสนิทกันเลยได้พักพวกเป็นวัยประถม "ระวังนะทีหลังอ่ะ เดี๋ยวก็ได้มาถามอีก" ครีมเตือน "อื้ม..จะระวังนะเพื่อนรัก" ..........................
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม