ตกเย็น...
ฉันกำลังนั่งดูทีวีไปพลางๆ ระหว่างรอพี่ดินกลับมาห้อง นี่ก็หกโมงเย็นแล้วเดี๋ยวพี่ดินก็คงจะกลับมา
1 ชั่วโมงผ่านไป...
พี่ดินยังไม่กลับมาห้องเลย ตอนนี้ฉันกำโทรศัพท์ในมือแน่น รู้สึกลังเลว่าจะโทรไปหาพี่ดินดีไหมหรือจะรอเขาต่อไปดี
สุดท้ายความเป็นห่วงก็ชนะ ฉันตัดสินใจกดโทรศัพท์โทรไปหาพี่ดินทันที
แกร่ก! เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ฉันสะดุ้งตัวรีบกดตัดสายทิ้งแทบไม่ทัน
เป็นพี่ดินที่เพิ่งเข้ามาจริงๆ แต่สีหน้าเขาดูเหนื่อยเพลียมาก พอเข้ามาในห้องพี่ดินก็มานั่งที่โซฟาตัวเดียวกันก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหนุนตักฉันเหมือนอย่างเคย
"เหนื่อยจัง" พี่ดินพึมพำขณะปิดเปลือกตาลงช้าๆ ฉันอมยิ้มขณะลูบไล้เส้นผมสีดำสนิทของพี่ดินไปมาเบาๆ
"งานเยอะเหรอคะ" ฉันก้มลงมามองคนตัวโตที่กำลังนอนหลับตาอยู่บนตักของฉัน เวลามองหน้าเขาทีไรใจฉันมันมักจะเต้นรัวไม่เป็นจังหวะทุกที
"อื้อ งานเยอะ ทั้งที่บ่อนที่บริษัท" พี่ดินจับมือ
