พี่ดินเดินมานั่งลงตรงปลายเตียง จากนั้นก็ดึงฉันให้ลงไปนั่งบนตักแกร่งของเขาอีกที พร้อมกับใช้สองมือกอดเอวฉันไว้หลวมๆ
"คุณยอมเขามาเยอะแล้วกอบัว คุณต้องหัดใจแข็งบ้างนะ"
"...." ฉันเงียบเพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี
"เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม"
"ค่ะ บัวเข้าใจ"
"ดีมาก"
พรึ่บ!
จู่ๆ พี่ดินก็ดันร่างฉันให้นอนราบไปกับเตียง ก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวไล้เกลี่ยไปมาบนพวงแก้ม
"ผมขอนะ" น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาแหบพร่าและเต็มไปด้วยความต้องการ
"บัวหิวข้าว" ฉันบอกพลางทำหน้าตาออดอ้อน พี่ดินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะยอมลุกออกจากตัวฉัน แล้วประกาศกร้าวเสียงหนักเน้น
"กินข้าวเสร็จคุณไม่รอดแน่"
ฉันเม้มริมฝีปากแน่น นี่ขนาดฉันท้องพี่ดินยังไม่คิดจะพักเรื่องอย่างว่าเลยหรือไง
"พี่ดินทำไมถึงหื่นจัง บัวไม่อยากนอนกับพี่ดินแล้วนะคะ" ฉันตัดสินใจพูดออกไปอย่างเหลืออด อยากให้เขาเข้าใจและพักทำเรื่องอย่างว่าบ้าง อย่างน้อยๆ ก็ช่วงที่
