ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ เรื่องที่ผ่านมามันเลวร้ายเกินกว่าจะอภัยให้เขาได้ง่ายๆ นี่เขาไม่รู้ตัวบ้างเลยหรือไง
"บัวจะทำงานหาเงินมาใช้หนี้พี่ให้หมดไม่ต้องห่วง"
"ไม่เอาแบบนี้ได้ไหม ผมไม่ต้องการเงิน"
"...."
พี่ดินก้มหน้าลงพร้อมกับยกมือขึ้นมาปาดเช็ดน้ำตาของตัวเองออกทั้งที่มันยังไหลออกมาเรื่อยๆ
อ่า! ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันเริ่มจะใจอ่อนแล้วล่ะ ไม่สิ ถึงเขาจะยอมอธิบายให้ฉันฟังก็ตามแต่เรื่องผู้หญิงฉันก็รับไม่ได้อยู่ดี แถมเขายังเคยรับปากฉันว่าจะไม่ทำแต่ก็ยังทำ
"หิวไหม ผมให้ชาติซื้อของมาแล้วไปกินข้าวกันเถอะ"
ฉันลุกขึ้นเดินนำหน้าพี่ดินเข้าไปในครัวเพราะความหิว ฉันหิวจนตาลายแล้วตอนนี้ แต่ไม่อยากเขารู้หรอกว่าฉันหิวมากแค่ไหน
โต๊ะอาหาร
"กินเยอะๆ^_^" พี่ดินตักอาหารมาใส่จานให้ฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มจนน่าหมั่นไส้
"บัวไม่อยากกินอันนี้"
ฉันเขี่ยของที่พี่ดินตักให้เอาไว้ตรงขอบจานแล้วก็ตักอย่างอื่นมากินแทน
ฉั
