แล้วตั้งแต่วันนั้นมาทั้งคู่ก็สนิทใจ และได้เรียนรู้กันและกัน เวลาที่มีร่วมกันก็มากขึ้นด้วย อันดาไม่ได้รู้สึกเคอะเขิน หรือแสดงออกอย่างประหม่าเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้เธอแสดงความเป็นตัวเองกับเขามากขึ้น แล้วการดูแลเขาก็ไม่เคยขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่วันเดียว
“หืม อร่อยจัง” เมื่อได้ชิมต้มซุปกระดูกหมูฝีมือเธอ เขาก็รู้สึกชอบเอามาก ๆ รสชาติคล้ายกับที่แม่เขาเคยทำให้กินเลย
“ชอบไหมคะ” เมื่อเขาชมว่าอร่อย คนทำก็ยิ้มจนหน้าบาน
“ชอบ” พูดจบเขาก็ตักกินต่อ
“ถ้าคุณชอบเดี๋ยวหนูทำให้กินบ่อย ๆ”
“ก็ดีนะ ทำให้ซักกล่องหน่อยสิ”
“จะเอาไปกินที่โรงพยาบาลเหรอคะ”
“ไม่ จะเอากลับบ้าน” แล้วเขาก็นึกได้ว่า อยากให้พ่อเขาได้ลองชิมบ้าง เผื่อจะรู้สึกชอบเหมือนกัน
“ได้เลยค่ะ” แล้วอันดาก็เข้าไปเตรียมไว้ให้อย่างสวยงาม ทั้งหน้าตาและรสชาติ ทุกอย่างมันดูดีไปหมด จนเธอเองก็รู้สึกภูมิใจในตัวเองเหมือนกัน
ณ บ้านหมอกันต์
ด้านหมอธนัชชัย ที่ได
