11 ไม้เบื่อไม้เมา
1627 คำ
วันต่อมา
อันดาก็ยังคงตื่นตั้งแต่เช้า เพื่อมาเตรียมทำอาหารเช้าไว้ให้เขาเหมือนเดิม
ส่วนคนที่ไม่เคยทานข้าวเช้ามาก่อนแบบเขา ตอนนี้ก็รู้สึกอยากตื่นขึ้นมากินอาหารฝีมือเธอให้ได้ทุกวัน
“ลองเปิดใช้ iPad กับโทรศัพท์หรือยัง”
“เอ่อ...ค่ะ” ปากก็ตอบไปแบบนั้น แต่ความจริงเธอยังไม่แกะอะไรออกมาจากถุงเลยด้วยซ้ำ
“ศึกษาไว้ก่อน มันเป็นประโยชน์มากในการเรียน” หมอหนุ่มพูดอย่างคนใจดี
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”
“นี่คีย์การ์ดคอนโด”
“...”
“ส่วนลิ้นชักตรงนั้น มีเงินสดอยู่ จะใช้อะไรก็หยิบใช้เลยนะ ถ้าหมดแล้วจะเติมไว้ให้”
“...”
“ทำหน้าอะไรแบบ หืม”
“เอ่อ...”
“ถ้าเธอยังเกรงใจอยู่ ฉันจะให้เธอมากกว่านี้”
“ไม่นะคะ ขอบคุณมากค่ะ”
“ถ้าไม่อยากออกไปซื้ออะไรเอง ก็โทรสั่ง ตรงที่เธอดูนั่นแหละ เดลิเวอรี่มีทุกอย่าง นิติจะเอามาส่งให้ถึงหน้าห้อง”
“ค่ะ” ดวงตากลมมองใบหน้าหล่อด้วยความชื่นชม ทำไมเขาดีกับเธอได้มากขนาดนี้ เขาคือผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอรู้สึกปลื้มใจ และมีความรู้สึกที่ดีให้ได้มากขนาดนี้
ณ โรงพยาบาล KS
เมื่อหมอหนุ่มขวัญใจสาว ๆ มาถึงโรงพยาบาล พยาบาลคนสนิทอย่างดาว ก็รีบเดินเข้ามาหาทันที
“สวัสดีค่ะหมอกันต์”
“ครับ วันนี้มีเคสด่วนอะไรไหมครับพี่ดาว”
“วันนี้ไม่มีค่ะ แต่เมื่อวันก่อนมี”
“วันก่อน?”
“ค่ะ ผู้ชายตัวสูงใหญ่ น่าจะเป็นมาเฟีย มีลูกน้องใส่สูทสีดำตามกันมาเต็มเลยค่ะ โดนยิงมาเลือดอาบเลย เรียกหาหมอกันต์ด้วย บอกว่าจะให้หมอกันต์ผ่าตัดให้เท่านั้น จะไม่ยอมผ่ากับหมอคนอื่น”
“โดนยิง! มาเฟียเหรอครับ”
“ค่ะ”
และในตอนนั้นเขาก็นึกได้ ว่าเมื่อวันก่อนไอ้น้องชายตัวดีโทรมาเป็น 10 สาย แต่ด้วยที่เขานอนซมอยู่ก็เลยไม่ได้รับสาย แล้วก็ลืมสนิทเลยว่าจะโทรกลับ คิดได้แบบนั้นก็รีบต่อสายหามันทันที
“ไม่รับ”
“เอ่อ หมอกันต์รู้จักเหรอคะ”
“แล้วได้แจ้งไหมครับว่าชื่ออะไร”
“ไม่ได้แจ้งเลยค่ะ ขอบัตรประชาชนก็ไม่ยอมให้ มีแต่อ้างตัวว่าเป็นเจ้าของโรงพยาบาล จะผ่าตัดแค่กับหมอกันต์เท่านั้น โวยวายเสียงดังจนคนแตกตื่นกันทั้งโรงพยาบาล ก็โทรหาหมอกันต์อยู่นะคะแต่ไม่เห็นรับสาย”
เมื่อได้ยินแบบนี้เขาก็รู้ได้ทันที จะเป็นใครไม่ได้นอกจากน้องชายจอมรั้นอย่างไอ้นนท์ ที่ใจร้อนเอาแต่ใจเป็นที่สุด
“แล้วตอนนี้อยู่ไหนแล้วครับ”
“เห็นว่ากลับไปแล้วนะคะ”
“กลับแล้ว”
“ค่ะ”
“แล้วใครเป็นคนผ่าตัดให้ครับ”
“หมอมิรินค่ะ”
“หมอมิรินเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นเป็นใครนะคะหมอกันต์”
“น้องชายผมเอง”
“น้องชาย!” พยาบาลสาวก็ถามขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ดูจะคนละขั้วกันกับหมอหนุ่มคนนี้เลย คนแบบนั้นจะเป็นพี่น้องกันได้ยังไง
“ครับ ลูกพี่ลูกน้อง” หมอหนุ่มพูดพร้อมกับส่ายหน้าเบา ๆ มาวันแรกก็วอนเลย โดนยิงซะได้
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ร้ายกาจจนหมอมิรินทำอะไรไม่ถูก”
“หึ” ขนาดไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ เขายังนึกออกเลย ว่าไอ้น้องชายตัวดีของเขามันจะโวยวายเป็นบ้าเป็นหลัง และอาละวาดขนาดไหน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เชิญครับ”
“งานยุ่งมากเหรอคะช่วงนี้” แล้วเสียงหวานที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
“ไง ไม่เจอกันเป็นเดือนเลยนะ” เมื่อเห็นใบหน้าสวย เขาก็ยิ้มออกมาอย่างสบายใจ
“มิรินต้องพูดคำนี้กับพี่หมอไหมคะ”
หมอมิริน มาริกา วัฒนารัตนภักดิ์ อายุ 26 ปี หมอศัลยแพทย์สาวสวย ประจำโรงพยาบาล KS ว่าที่คู่หมั้นของคุณหมอหนุ่มสุดฮอตลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลอย่างหมอกันต์
“หึ่ม แล้วทำไมวันนี้มาหาพี่ได้” มือหนาก็ลูบหัวเธอเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู
“ก็อยากมาหาบ้างไม่ได้เหรอคะ คนเขาอุตส่าห์คิดถึง”
“ดูพูดจาเข้า”
“อยากมาคุยด้วยนิดหน่อย พอดีเห็นว่าพี่หมอไม่มีผ่าตัดเหมือนกัน”
“ใช่วันนี้พี่ว่าง วันก่อนได้ข่าวว่าเจอคนไข้ โดนยิงมาแล้วโวยวายเหรอ”
“ค่ะ! แต่ช่างเถอะ ก็แค่คนบ้า”
“คนบ้า?”
“ค่ะ มิรินไม่อยากนึกถึงคนไข้แบบนี้อีก คนบ้าอะไรร้ายกาจที่สุด ถ้าไม่ติดว่าตัวเองเป็นหมอนะ มิรินจะเอากรรไกรผ่าตัด ตัดแผลให้ฉีกไปแล้ว ให้สมกับความปากดี”
“ฮ่า ๆ” เมื่อได้ยินแบบนั้น หมอหนุ่มก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ปกติแล้วไอ้น้องชายจอมรั้นของเขา ไปอยู่ที่ไหนก็มีแต่ผู้หญิงชอบและอยากได้ แต่ดูสิ่งที่หมอสาวคนสวยพูดถึงสิ จะฆ่ามันให้ตายชัด ๆ
“พี่หมอขำอะไรคะ นี่มิรินกำลังซีเรียสนะ”
“พี่ไม่เคยเห็นมิรินพูดถึงใครแบบนี้ไง หมอมิรินที่น่ารักแสนดี ถึงขั้นอยากเอากรรไกรตัดแผลคนไข้ คนนั้นต้องขนาดไหน”
“ก็มันจริงนี่คะ โวยวายบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าของโรงพยาบาล แล้วจะไม่ให้มิรินผ่าตัดให้ จะผ่าตัดแค่กับหมอผู้ชายเท่านั้น เรียกหาพี่หมอด้วย”
“ใช่ พี่ดาวเล่าให้พี่ฟังแล้ว”
“แบบนี้ไม่ได้นะคะพี่หมอ คิดว่าตัวเองเป็นใคร ยิ่งใหญ่มาจากไหน มีลูกน้องมากมาย ถึงกล้ามาแอบอ้างแบบนั้นได้ พี่หมออย่าไปยอมนะ เดี๋ยวจะเสียหายถึงโรงพยาบาล”
“คือผู้ชายคนนั้น...”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตค่ะ หมอมิรินคะ นักศึกษาแพทย์ที่นัดไว้มาถึงแล้วค่ะ”
“ค่ะ ๆ แจ้งให้ไปรอที่ห้องประชุมเล็กได้เลยค่ะ มิรินกำลังไป”
“ค่ะ”
“ถ้าอย่างงั้นมิรินขอตัวก่อนนะคะพี่หมอ ไว้ว่างแล้วเดี๋ยวมิรินมาคุยด้วยใหม่”
“โอเค ส่วนเรื่องผู้ชายคนนั้นเขา...”
“ช่างเถอะค่ะพี่หมอ คนบ้าแบบนั้น มิรินไม่อยากพูดถึงอีกแล้ว สวัสดีค่ะ” พูดจบหมอสาวก็รีบเดินออกจากห้องไป
ที่ไม่อยากพูดถึงอีก ก็เพราะคนแบบนั้นเธอคงไม่เจอเขาอีกแล้ว คงไม่มีใครโชคร้ายโดนยิงซ้ำยิงซ้อนหรอกนะ
“เฮ้อ ไอ้นนท์” เมื่อเรื่องราวเป็นแบบนี้ ก็รีบต่อสายหาคนที่บ้านของนนท์ทันที ด้วยที่โทรหาแล้วมันไม่ยอมรับโทรศัพท์เขา
(นนท์ : ถ้ากูจะตายนี่กูตายไปแล้วนะ!) ทันทีที่กดรับสาย ปลายสายก็โหวกเหวกโวยวายขึ้นทันที
“เออ อย่างน้อยกูก็รู้แล้วว่าตอนนี้มึงยังไม่ตาย”
(นนท์ : ไอ้เหี้ยเฮีย กูโดนยิงเกือบตาย โดนกระสุนที่ไหล่เต็ม ๆ โทรหามึงเป็นสิบ ๆ สายก็ไม่รับ)
“กูไม่สบาย นอนซมพิษไข้อยู่ แล้วใครจะรู้ว่ามึงกลับมาถึงเมืองไทยวันแรก ก็โดนเล่นซะงั้น”
(นนท์ : ก็แค่ไอ้พวกหมาลอบกัด)
“หมาลอบกัด ที่ยิงมึงเลือดอาบ จนไปโหวกเหวกโวยวายที่โรงพยาบาลเนี่ยนะ”
(นนท์ : ก็ตอนนั้นมันโมโหไงเฮีย กูไม่อยากให้ใครผ่าตัดให้ถ้าไม่ใช่มึง)
“หมอที่โรงพยาบาลมีแต่คนเก่ง ๆ มึงก็รอดตายมาได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว”
(นนท์ : กว่าจะรอดกูก็เกือบตาย ไล่ออกเลยนะหมอผู้หญิง คนที่ผ่าตัดให้กู)
“หมอมิริน?”
(นนท์ : เออ จะชื่ออะไรก็แล้วแต่ มึงไล่ออกวันนี้เลยนะเฮีย ไม่เอาหมอคนนี้อยู่โรงพยาบาลเราเด็ดขาด”
“มึงใจเย็นก่อน ปกติมิรินใจดีใจเย็นจะตาย มึงไปทำอะไรไว้ก่อน ถึงได้เป็นแบบนั้น”
(นนท์ : เฮีย! นี่กูน้องมึงนะ)
“ก็เพราะมึงเป็นน้องกูไง กูถึงได้เตือนสติ เขาคุยกันทั้งโรงพยาบาล ว่ามึงไปโหวกเหวกโวยวาย ทำเรื่องขนาดนั้นมึงไม่อายหรือไง” กันต์รู้ดีว่านนท์หัวร้อนแค่ไหน แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะบ้าได้ขนาดนี้
(นนท์ : ก็...) ตอนนั้นก็ไม่อายหรอกเพราะมันเจ็บ และรู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เพราะหมอผู้หญิงคนนั้นคนเดียว ที่ทำให้เขาดูแย่ แต่ตอนนี้เมื่อย้อนกลับไป เขาคงไม่กล้าไปโรงพยาบาลอีกแล้ว มันมารู้สึกอายเอาตอนนี้
“แล้วนี่มึงไม่พักรักษาตัวก่อนเหรอ มึงจะรีบกลับบ้านไปทำไม”
(กันต์ : กูไม่อยากอยู่โรงพยาบาล มึงรู้ไหมเฮีย ยัยหมอคนนั้น มันฉีดยานอนหลับให้กู ฉีดทั้งที่กูยังมีสติอยู่)
“ฮ่า ๆ” และกันต์ก็หัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเขาก็รู้ดีว่าไอ้น้องชายตัวดีมันกลัวเข็มขนาดไหน ตั้งแต่เกิดมา มันแทบไม่เคยโดนฉีดยาทั้งที่ยังเป็นอยู่แบบนี้ มันต้องหลับก่อนเท่านั้นถึงจะฉีดยาให้มันได้ แต่ดูแล้วหมอมิรินคงแสบกับมันมากเหมือนกัน คงจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันละมั้งคู่นี้
(นนท์ : มึงหยุดหัวเราะเลยนะเฮีย เรื่องนี้กูซีเรียส)
“เออ มึงก็หุบปากแล้วพักผ่อนได้แล้ว อย่าก่อเรื่องให้วุ่นวายอีก โตเป็นควายแล้ว” แล้วก็ได้แต่บ่นในความใจร้อนของไอ้น้องชายตัวดี ก็ไม่รู้จะทำยังไงกับมันเหมือนกัน
- ผู้เขียน
