"เอาอะไรมามั่นใจว่าตัวซีเป็นของของพี่" หัวใจดวงน้อยเต้นถี่ เธอมองเสี้ยวใบหน้าคมคายของคนที่คร่อมบนตัวเธอแบบขอไปที
"ดีกันนะซี" ขาเรียวที่พยายามจะถดถอยหนีถึงกลับชะงักกลางอากาศ คำพูดนั้นเสมือนเป็นมนต์สะกดที่ทำให้เธอไม่สามารถดึงสายตาออกจากใบหน้าของเขาได้เลย
"วะ ว่าไงนะ"
"ดีกันนะ ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว"
"แน่ใจเหรอคะว่านี่คือความต้องการของพี่จริงๆ ไม่รู้สึกรำคาญซีแล้วเหรอ"
"ฉันไม่เคยรู้สึกรำคาญเธอ"
"ไม่จริงหรอกค่ะ ตอนแรกไม่พูดแบบนี้นี่คะ"
"ตอนแรกคิดว่าต้องคืนเธอให้กับคู่หมั้นตัวจริงของเธอไงล่ะ"
"ตอนนี้เขาก็กลับมาแล้วนี่คะ เคยคิดที่จะปล่อยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่ปล่อยให้มันจบๆ ไปเลยล่ะ"
"ใครใช้ให้มันกลับมาในตอนที่ฉันเปลี่ยนใจแล้วล่ะ"
"เปลี่ยนใจ?"
"เปลี่ยนใจไม่คืนเธอให้ใครไง ของของฉัน ฉันจะดูแลของฉันเอง" หลายความรู้สึกประเดประดังเข้ามา เธอไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ ริ
