“มิกิ เห็นโยโกะไหม” เสียงผู้ชายห้าวทุ้มที่มาก่อนตัวนั้นทำให้ทุกคนที่กำลังนั่งคุยกันกับเรื่องที่เลยผ่านมานั้นหันไปมองทางต้นเสียง วชิรวิชย์ก้าวเข้ามาเห็นคนเต็มบ้านไปหมดก็ตกใจ
“สวัสดีครับ” เขาเอ่ยทักทายทุกคน
“ขอโทษนะครับที่มาช้าไปหน่อย” เขาบอกพราวแสงศศิ “ผมคงมาพลาดเรื่องอะไรบางอย่าง แต่ว่าก่อนที่จะเข้ามาในบ้านเห็นจดหมายนี้ เสียบอยู่หน้าบ้าน และก็ป้าณีข้างบ้านบอกว่าเห็นโยโกะขึ้นรถไปกับใครก็ไม่รู้ ท่าทางไม่น่าไว้ใจ”
“นั่นสิ นี่โยโกะ หายไปตั้งแต่ก่อนคุณจะมาอีก แล้วไปไหนล่ะ” นางมิซาเอะพูดกับโอมาจิ ลืมไปเลยว่าไม่มีลูกสาวคนโตอยู่ในเหตุการณ์
มิโยโกะที่ได้ยินชื่อโยโกะก็อึ้งไปชั่วขณะ คิ้วของเด็กสาวขมวดเข้าหากัน ขอให้เป็นคนละโยโกะกันเถิด ไม่อย่างนั้นเธอคงรับไม่ได้แน่หากรู้ว่าผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจนั้นมีความสัมพันธ์ลับๆ อยู่กับพี่สาวของเธอเอง
“มิกิ ขึ้นไปดูพี่สาวเราที่ห้องหน่อยสิลูก” มิซาเอะสั่งล
