“คุณเมศ อย่าแกล้งแพรซิค่ะ คุณก็รู้ว่าแพรต้องการส่วนนั้นของคุณ”
เธอกระดากอายปากพูดออกไปแบบนั้น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กระตุกยิ้มหนึ่งทีก่อนเงยหน้าขึ้นมาจูบกลีบปากนุ่ม จงใจให้คนตัวเล็กสัมผัสน้ำหวานติดจากปากเขา
“อื้อ...”
“ของเธอหวานล้ำยิ่งกว่าขนมเค้กที่ฉันเคยลองมาซะอีก จะพูดอีกไหมว่ามันเป็นของสกปรก”
แววตาเหมือนพระอาทิตย์แสนอบอุ่นทอดมองใบหน้าของคนที่หักห้ามส่วนลึกจิตใจไม่อยู่
ในเมื่อเขาและเธอมีแรงปรารถนาเหมือนกัน ทำไมเขาต้องหยุด!
“อยากให้ฉันเอาเข้าไปในตัวเธอมั้ย ทูนหัว”
ใบหน้านวลงามแดงก่ำเถือกทั้งตัวเมื่อรับรู้ ‘ส่วนนั้น’ ของเขาขยายใหญ่เบียดเสียดสีต้นขาอ่อนเรียวงามของตนเอง คำพูดห่ามๆ ของคนที่ไม่รู้จักพอทำเอาหญิงสาวไม่อยากตอบ
“เอ่อ...”
“ฉันเป็นคนไม่บังคับฝืนใจใคร ถ้าหากเธอไม่ต้องการ ถ้างั้นทำให้ฉันสิ เด็กดี”
ปรเมศถอดกางเกงตนเองออกทั้งด้านนอกและด้านในส่วนลึกหมดจด เหลือท่อนบนสวมใส่เพียงเ
