บทที่8 เด็กคนนั้นเป็นใคร!
1606 คำ
ปรเมศทำงานรองประธานหนุ่มชั่วคราว ไม่เห็นแปลกที่เขาไม่ต้องการให้มีผู้ช่วยหรือเลขาผู้หญิงส่วนตัวคอยรับใช้ นอกเสียจากธาวิน ลูกน้องคนดูแลเขาจนเปรียบเสมือนเพื่อนเล่นตั้งแต่เด็กจนโตมาพร้อมกัน
กิ่งพยอมไม่แปลกใจที่คู่หมั้นตัวเองจะมีคนมาคอยช่วยเรื่องงานบริษัทของตระกูลอีกแรง เพราะอีกไม่นานเขาต้องยุ่งกับเธอเรื่องการแต่งงาน
“พี่เมศหาเลขาคนใหม่มาทำงานได้แล้วเหรอคะ กิ่งดีใจกับพี่ด้วย ดีเหมือนกันพี่เมศจะได้มีเวลาว่างให้คู่หมั้นบ้าง”
กิ่งพยอมควงแขนแกร่งคู่หมั้นหนุ่ม แม้ไม่พอใจเลขาคนใหม่กลายเป็นผู้หญิง แต่ผู้หญิงหน้าจืดชืดคนนั้น ไม่ใช่สเปกแนวที่เขาชอบ
“แพรขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
“เดี๋ยว เข้าห้องน้ำเสร็จแล้วรีบมาหาฉัน ฉันมีงานแรกให้เธอทำ” น้ำเสียงนุ่มนวล ทอดมองสายตาทางเลขาสาวคนใหม่ด้วยความเสน่หาซ่อนเร้น
“ค่ะท่านรองประธาน”
เพียงดาราหน้าร้อนวูบวาบ ไม่กล้าเงยหน้าสู้สายตาปรารถนาแรงกล้าจากเขาก่อนผละตัวเองออกจากคนตัวโต ใจเจ็บจี๊ดที่รู้ทีหลังว่ามีคู่หมั้นอยู่แล้ว
‘คนบ้า ตัวเองมีคู่หมั้นยังต้องการให้แพรเป็นผู้หญิงของคุณอีก แพรไม่ยอมเช็ดน้ำตาหัวเข่าหรอก คนใจดำ’
“ธาวิน ไปซื้อเสื้อผ้าชุดทำงานเลขาใหม่ของฉัน เอาเฉพาะแบรนด์เสื้อผ้าดังๆ ยิ่งมีชุดเดรสขับผิวให้ผุดผ่องก็ดี ฉันยินดีจ่ายไม่อั้น”
ปรเมศหยิบบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินหลักร้อยล้านสำรองอีกใบแก่ลูกน้องจัดการตามที่ตนสั่งการ
“ครับนาย” ธาวินไม่ยุ่งเรื่องของเจ้านาย เจ้านายเขาต้องการอะไรย่อมต้องได้
“ทำไมพี่เมศถึงเอาใจใส่เลขาคนใหม่ของพี่มากล่ะคะ กิ่งว่ามันไม่จำเป็นที่เจ้านายต้องออกเงินส่วนตัวซื้อเสื้อผ้าทำงานตัวใหม่แก่ลูกน้องใส่ กิ่งไม่เข้าใจ”
กิ่งพยอมแอบเก็บกดไม่พอใจ บัตรเครดิตสีดำของท่านรองประธานปรเมศนั้น เธอหวังว่าตนจะได้เป็นคนใช้มันในฐานะว่าที่ภรรยาในอนาคต ทว่ากลับถูกผู้หญิงจืดชืดไร้รสนิยมการแต่งตัวเอาไปใช้เสียก่อน ฐานะคู่หมั้นยอมไม่ได้
“เป็นเลขาของรองประธานก็ต้องแต่งตัวดูดี โดยเฉพาะเวลาออกงานต่างจังหวัดหรือต่างประเทศก็ต้องเดินเคียงคู่ด้วยกัน พี่เป็นเจ้านายต้องดูแลคนของพี่ให้ดีที่สุด จะให้คนอื่นหัวเราะเยาะนินทาว่าพนักงานเราแต่งตัวซอมซ่อมาทำงานบริษัทใหญ่โตมีชื่อเสียงโด่งดังคงไม่ได้ หวังว่าน้องกิ่งเข้าใจพี่ดีนะ”
“กิ่งเข้าใจพี่เมศอยู่เสมอแหละค่ะ กิ่งขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
ภายในใจรู้สึกเจ็บจี๊ดแปลกๆ หญิงสาวกลัวว่าตนจะสูญเสียผู้ชายดีแก่ผู้หญิงคนอื่น เธอต้องเข้ามาดูให้เห็นกับตาว่าสิ่งที่กังวลต้องไม่ใช่ความจริง
“อืม” รองประธานหนุ่มพยักหน้าเบาๆ สีหน้าเหมือนคนออกแรงเยอะทำเอาคู่หมั้นสาวลอบสังเกตได้
‘หวังว่าพี่เมศกับเลขาคนใหม่นั้นจะไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องหรอก’
เพียงดาราจัดการทำธุระส่วนตัวเสร็จในห้องน้ำชั้นรองผู้บริหารสูงสุด ไม่ทันขาเรียวยาวสองข้างจะก้าวเดินออกจากห้องน้ำกลับเจอคู่หมั้นท่านรองประธานเข้ามาจงใจจะคุยกับเธอ
“เดี๋ยวสิ เพียงดารา เรายังไม่ได้แนะนำตัวเองเป็นทางการเลยนะ”
กิ่งพยอมสำรวจดูด้วยสายตาคล้ายดูถูกการแต่งตัวไม่เหมาะกับการเป็นเลขาคนสนิทของปรเมศด้วยซ้ำ
“คุณกิ่ง มีอะไรกับดิฉันเหรอคะ”
“ฉันชื่อกิ่งพยอม หรือเรียกฉันว่าคุณกิ่งก็ได้ ฉันได้ยินมาว่าเธอชื่อเพียงดาราจะมาเป็นเลขาคนใหม่ของพี่เมศ คู่หมั้นของฉัน ได้ยินว่ามีชื่อเล่นด้วย ชื่ออะไรเหรอ”
กิ่งพยอมลองหยั่งเชิงถาม ผู้หญิงตรงหน้ามีแววตาเศร้าหมองราวถูกใครบังคับมา
“แพรค่ะคุณกิ่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แพรขอตัวก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวสิ เรายังพูดคุยไม่จบ จะรีบหนีทำไมล่ะ ในเมื่อฉันกำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวของเจ้านายเธอ เธอก็ควรเคารพคนที่พี่เมศรักด้วย แพร”
กิ่งพยอมประกาศตัวชัดเจนว่าเขาคือคนรักและกำลังแต่งงานกันในเร็ววัน
“ถ้างั้นแพรยินดีกับคุณกิ่งล่วงหน้าแล้วกันนะคะ”
เพียงดาราฝืนยิ้มเจื่อน ภายในใจเจ็บปวดรวดร้าวจนแทบกระอักเลือดออกมา
“ที่ฉันมาก็เพื่อพูดให้เธอเข้าใจสถานะตัวเองกับสถานะของเขาว่าต่างกันราวฟ้ากับเหวมากแค่ไหน พี่เมศมีคู่หมั้นแล้ว เขาไม่ชายตามองผู้หญิงแต่งตัวไร้รสนิยมหรอก และเธอก็อย่าคิดหวังสูง สถานะเธอก็เป็นได้แค่ลูกน้องของพี่เมศเท่านั้น ฉันกับพี่เมศรักกันมาก่อน หวังว่าเธอจะเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกันนะ แพร”
“ดิฉันเข้าใจกระจ่างดีทุกอย่างค่ะ ดิฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” เพียงดาราเก็บซ่อนความขมขื่นรีบร้อนออกจากห้องน้ำ ไม่ให้ใครเห็นน้ำตาความอ่อนแอของเธอกำลังเอ่อล้นจนล้นดวงตาคู่สวยบอบช้ำ
กิ่งพยอม ลูกสาวเพื่อนของบิดาปรเมศ หญิงสาวเกิดมาเพียบพร้อมทั้งฐานะและชาติตระกูลผู้ดี เธอเหมาะสมกับเขาทุกอย่าง แตกต่างกับลูกสาวแม่ค้าขายขนม เป็นเด็กต่างจังหวัด ไม่มีทรัพย์สิน ไม่มีชื่อเสียงโด่งดัง เป็นเพียงคนธรรมดาไม่มีใครเหลียวมอง เธอพูดถูกว่าเพียงดาราไม่คู่ควรกับเขาสักนิดเดียว
“คุณกิ่งพูดถูก แพรไม่มีอะไรเหมาะสมคู่ควรกับเขาสักอย่าง เรื่องคืนนั้นเกิดจากความเมาของแพรก็เท่านั้น” เพียงดาราตัดสินใจถูกที่ไม่บอกความจริงเขาเรื่องลูกชาย บางทีเขาอาจไม่ต้องการลูกที่ไม่ตั้งใจก็ได้
เพียงดารากลับเข้ามายังห้องทำงานรองประธานอีกครั้ง หญิงสาวเบือนหน้าหนีไม่อยากเห็นภาพทิ่มตำใจ กิ่งพยอม คู่หมั้นนั่งเคียงข้างปรเมศอย่างสนิทสนม เสียงโทรศัพท์เธอดังสั่น เบอร์ของครูประจำชั้นอนุบาลที่ดูแลลูกชายเธออยู่
“ค่ะคุณครู มีอะไรหรือคะ ว่ายังไงนะคะ เดี๋ยวแพรจะรีบออกไปค่ะ”
สีหน้าแตกตื่นตกใจของเลขาสาวทำเอารองประธานหนุ่มหวั่นใจว่าเกิดเหตุอะไรขึ้น
“มีอะไรหรือเปล่าแพร มีอะไรให้ฉันพอจะช่วยเหลือได้หรือไม่” ปรเมศออกจากข้างกิ่งพยอม ไม่สนว่าคู่หมั้นจะรู้สึกเสียหน้าอย่างไร
“ครูบอกแพรว่าลูกแพรไม่สบายหนัก เป็นไข้สูงมากจนช็อคหมดสติ ตอนนี้ลูกอยู่ที่โรงพยาบาล แพรต้องไปหาลูก แพรขอลางานหนึ่งวันเยี่ยมลูกได้ไหมคะคุณปรเมศ” หญิงสาวอยากไปให้กำลังใจข้างๆ ลูกชาย ยามที่ไม่มีใครก็ยังดี
“เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง ฉันก็อยากเห็นหน้าลูกของเธอด้วยเหมือนกัน ธาวินเตรียมออกรถ ฉันจะพาเลขาฉันไปโรงพยาบาล”
“แต่ว่างานในบริษัท นายจะทิ้งงานไปเพื่อผู้หญิงคนเดียว”
“ฉันสั่ง นายก็ต้องทำ!”
สายตาดุกร้าวจ้องมองลูกน้องอย่างคาดโทษ ธาวินยอมจำนนก่อนรีบเตรียมรถท่านรองประธานตามคำสั่งรีบร้อน
“ไปกันเถอะ แพร”
ปรเมศพาเลขาสาวคนใหม่ออกจากห้องทำงานโดยทิ้งคู่หมั้นสาวเอาไว้ตรงนี้
“เธอมีลูกแล้วอย่างนั้นเหรอ”
กิ่งพยอมค่อยโล่งใจ อย่างน้อยผู้หญิงคนนั้นมีลูก น่าจะเคยมีสามีมาก่อนคงไม่ใส่ใจคู่หมั้นของเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่นหรอก!
__________
เพียงดาราเดินลอยละลิ่วนำหน้าร่างสูงใหญ่ทำเอาชายหนุ่มแปลกใจ ภายในใจหญิงสาวเป็นห่วงลูกชายตัวน้อย ปกติลูกเธอไม่ป่วยอาการหนัก เธอกลัวว่าออกัสจะรับไม่ไหว
“คุณแม่ ออกัสเป็นยังไงบ้างคะ คุณครูที่ดูแลออกัสโทรบอกแพรแล้วละค่ะ”
“ตอนนี้หลานอยู่ในมือหมอแล้ว หลานยายปลอดภัยแล้ว แต่หมอบอกว่าต้องให้นอนรอดูอาการสักระยะ ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” เจนนิตาเพิ่งเคยเห็นหน้าตาผู้ชายคนนั้นเหมือนใบหน้าหลานชาย หรือว่าเขาคือ...
“เจ้านายคนใหม่ของแพรเองค่ะแม่ แพรขอเข้าไปหาลูกได้ไหมคะ”
เพียงดาราเข้ามาหาลูกชายนอนป่วยบนเตียง แค่เห็นภาพลูกไม่สบาย ใจคนเป็นแม่เจ็บปวดแทบจะขาดรอนๆ ถ้าหากเป็นไปได้เธออยากเจ็บแทนลูกชาย
“ออกัส ลูกแม่” ฝ่ามือบางลูบศีรษะเล็กของลูกชายน่ารักน่าเอ็นดูเบาๆ ปล่อยออกัสพักผ่อนเต็มที่
ปรเมศไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง เห็นใบหน้าของเด็กชายคนนั้นคล้ายกับเขาตอนเด็กๆ ราวถอดแบบกันมา สำเนาถูกต้องโดยไม่ต้องตรวจอะไร ถ้าใครบอกว่าเด็กไม่ใช่ลูกเขา คนคนนั้นต้องไม่ตายดี! สายเลือดสกุลเรวัติเข้มข้น
เขามองดูก็รู้ว่าเด็กชายต้องเป็นลูกชายตน แต่คนเป็นแม่ปิดบังจนเวลาล่วงเลยมาไกล เธอต้องรับผิดชอบ เพียงดารา
“เพียงดารา เรามีเรื่องต้องคุยกัน มานี่” ข้อมือแข็งแรงคว้าจับข้อมือบางออกจากห้องผู้ป่วยเด็ก
“คุณปรเมศ ลากแพรออกมาทำไม แพรจะเข้าไปหาลูกของแพร”
“เด็กคนนั้นเป็นลูกของใคร?!” ถ้าหากเธอยังปิดบังโกหกเขาอีก เธอได้เจอดีแน่
“ลูกของคนที่ชอบไข่ทิ้งเรี่ยดราด ชอบฟันแล้วทิ้ง!”
“แพร!”
- ผู้เขียน
