บทที่4 ผิดหวัง
1590 คำ
ปรเมศตื่นขึ้นมายามเช้าตรู่เมื่อได้รับข่าวดีจากนักสืบว่าเจอประวัติผู้หญิงชื่อแพร นักสืบคนนี้ทำงานรวดเร็วทันใจรองประธานหนุ่มอย่างเขา
ก่อนรองประธานหนุ่มผู้มีใบหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดีในรอบห้าปีกว่าจะก้าวเดินลงมาข้างล่างกลับเจอน้องชายคนเล็กที่อยู่ห้องข้างติดกัน ‘คุณการ’ อนาคตหนุ่มวิศวกรออกแบบโครงสร้างโกดังผลิตประจำบริษัทสกุลเรวัติอนาคตไกล น้องชายสุดภาคภูมิใจของเขา
“วันนี้รองประธานปรเมศอารมณ์ดีจังเลยนะครับ สงสัยพี่ชายคนโตของผมคงมีเรื่องอะไรดีๆ อย่างเช่นเรื่องแต่งงานกับว่าที่พี่สะใภ้คนโตของผมหรือเปล่าครับ”
คุณการ พอจะรู้ว่าพ่อมาริคจะให้พี่ชายแต่งงานกับกิ่งพยอมในเร็วๆ วัน
“นายเอาข่าวแต่ไหนมาพูดว่าฉันจะแต่งงานกับกิ่ง ฉันยังไม่คิดเรื่องแต่งงานตอนนี้หรอก”
เพราะกำลังเจอคนที่เขาตามหาเมื่อห้าปีกว่า และคนคนนั้นคือว่าที่พี่สะใภ้ของน้องๆ ภายในอนาคตข้างหน้า
“เอ้า ก็ข่าวลือไปทั่วบริษัท แถมคุณกิ่ง คู่หมั้นของพี่เมศก็ประกาศออกตัวชัดเจนว่าจะได้แต่งงานกับพี่เมศให้ได้ ผมคิดว่าพี่เมศจะสลัดเขี้ยวเล็บเสือกลางคืนออกแล้วยอมแต่งงานกับคุณกิ่งเสียอีก” คุณการเอ่ยแซวพี่ชายคนโตเล่น เรื่องพรรค์นี้เขาไม่ขอเข้าไปยุ่ง
“นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้รักกิ่งแบบนั้น ไอ้วีร์ต่างหากที่รักน้องกิ่ง เพียงแค่มันไม่รู้ใจตัวเอง พี่ขอตัวไปหาคนที่จะมาเป็นพี่สะใภ้คนโตของน้องคุณการในอนาคตก่อนนะ”
ปรเมศตบบ่าไหล่ของน้องชายคนเล็กเบาๆ พร้อมรีบร้อนเดินออกจากบ้านโดยไม่ทานข้าวเช้าสักนิด
“ปรเมศจะรีบร้อนไปไหนกันคะพี่ริค บัวเรียกให้มาทานข้าวเช้าด้วยกันกลับไม่ยอมมา”
บัวหอมเป็นห่วงลูกตามประสาคนเป็นแม่ ดูคนเป็นสามีจะไม่เดือดร้อนใจกับท่าทีร้อนรนของลูกชายคนโต
“ปล่อยเขาไปเถอะ ลูกเราโตแล้วไม่ควรไปเซ้าซี้เขา บัวตักข้าวให้พี่ดีกว่า พี่หิวข้าวแล้ว”
ท่านประธานมาริครับรู้ว่าลูกชายต้องดูแล เอาใจใส่คู่หมั้น อีกไม่นานเขาต้องยกตำแหน่งเจ้าของบริษัทแก่ปรเมศดูแลต่อ
“ค่ะพี่ริค” บัวหอมเลิกเป็นห่วงลูกชายคนโต เมื่อปรวีร์ ลูกชายคนรองขอฝากท้องที่บ้านด้วยคน
............
รถสปอร์ตคันหรูของรองประธานหนุ่มกำลังจอดรถแอบซุ่มดูบ้านเช่าหลังเล็กเท่ารูหนู ชายหนุ่มไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ แสนบอบบางจะอยู่ที่แออัดคับแคบตรงท้ายเมืองได้
“แน่ใจนะว่าผู้หญิงคนนั้นพักอยู่ที่นี่”
ปรเมศเอ่ยถามนักสืบที่เคยใช้บริการตามสืบเมื่อห้าปีกลับไม่วี่แววข่าวคราวคืบหน้า ครั้งนี้เขาแน่ใจว่าใช่เธอคนนั้น
“แน่ใจครับ เธอเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน น่าจะสองปีครึ่งกว่าแล้วละครับ น่าจะใช่คนที่คุณปรเมศตามหาแน่นอน”
เมื่อได้รับคำยืนยันจากนักสืบสร้างความเชื่อใจแก่ลูกค้าพิเศษมากยิ่งขึ้น
สายตาอันแหลมคมกริบจ้องมองร่างระหงในชุดกระโปรงยาวธรรมดา มือหนึ่งจับจูงเด็กชายแต่งตัวชุดนักเรียนอนุบาลออกมาจากหน้าบ้านพร้อมมีผู้หญิงวัยกลางคนยืนส่งเด็กชายน้อยคนนั้น โชคไม่ดีที่ตรงเขาจอดรถกลับไกลจากบ้านเช่า ทำเอาชายหนุ่มไม่เห็นใบหน้าของเด็กชายคนนั้นยืนหันหลังแก่เขา
“ออกัส เราไปโรงเรียนดีกว่า เดี๋ยวแม่ไปส่ง”
เพียงดาราไม่มีทางรู้ว่าทุกอากัปกิริยาจะถูกบันทึกเอาไว้ในใจของใครบางคน ผู้หญิงคนทำให้เขาใจเต้นแรงระรัวอีกครั้งหนึ่ง
“ครับ” ออกัสจับมือมารดาจูงออกมาจากหน้าบ้านก่อนแม่จะโบกมือเรียกแท็กซี่ขึ้นรถเพื่อไปโรงเรียนทุกเช้า
“เธอไปแล้ว ไปไหนกัน”
ปรเมศไม่รอช้ารีบขับรถตามแท็กซี่คันนั้นอยู่ห่างๆ ไม่ให้หญิงสาวรู้ตัวว่ามีใครแอบสะกดรอยตาม
ปรเมศแปลกใจกับรถแท็กซี่จอดตรงหน้ารั้วโรงเรียนอนุบาล ชายหนุ่มช็อคหนักกับภาพผู้หญิงคนนั้นเดินจูงมือเด็กชายลงมาจากรถ พร้อมคำพูดที่เธอเรียกเด็กชายคนนั้นว่า ‘ลูก’
“เดี๋ยวตอนเย็นแม่แพรจะมารับลูกนะครับ ตั้งใจเป็นเด็กดีต่อครูนะออกัส ลูกแม่” เพียงดาราลดตัวก้มหน้ามาหอมแก้มลูกชายทั้งสองข้างเป็นประจำที่เคยทำกัน
“ครับแม่แพร” เด็กชายออกัสไม่ใส่ใจเรื่องใครเป็นพ่อของเขา ต้องเป็นเด็กดีไม่ทำให้แม่แพรผิดหวัง
เพียงดาราส่งลูกชายเสร็จกลับมาขึ้นรถแท็กซี่คันเดิมเพื่อไปหาเพื่อนอีกคนที่นัดหมายเอาไว้เรื่องหาที่ทำงานใหม่
“ลูก? แม่แพร? หมายความว่าเธอมีลูกแล้ว ก็เพราะแต่งงานมีสามีแล้วสิ” น้ำเสียงเข้มบ่นด้วยความผิดหวังอย่างมาก สถานะเธอแต่งงานแล้ว เขาจะหวังอะไรได้อีก
“ทีนี้คุณปรเมศจะตามเธอคนนั้นไปมั้ยครับ”
“ไม่ต้อง! ไม่ต้องสืบอะไรอีก เท่านี้ฉันก็รู้ว่าเธอลืมเรื่องราวผิดพลาดคืนนั้นจนหมดสิ้น เธอคงแต่งงานมีครอบครัวใหม่แล้ว ฉันเองก็ควรจะลืมเรื่องนั้นได้แล้วเหมือนกัน ค่าเสียเวลาของนาย” มือหนาหยิบเงินค่าเสียเวลามอบแก่นักสืบที่วานจ้าง เขาควรไม่สนใจผู้หญิงแต่งงานมีลูกมีสามีแล้ว
“เอ๊ะ ว่าแต่สามีของเธอไปไหน ทำไมถึงปล่อยให้เมียมาส่งลูกคนเดียว?!”
.
.
.
เพียงดารามายังร้านกาแฟแห่งหนึ่งตามสถานที่นัดเพื่อนสนิทเคยร่วมเรียนสมัยมหาวิทยาลัยด้วยกัน หญิงสาวเพิ่งได้ข่าวจากเพื่อนสาวว่ามีที่ทำงานบริษัทใหญ่โตยังว่างจากตำแหน่งเลขา แต่ไม่ใช่เลขาท่านประธานบริษัทที่ใครๆ ต้องการตัว เธอยังอยากมีงานทำ พอประทังเลี้ยงชีพลูกชายกับแม่ของเธอได้
“ยัยแพร ฉันอยู่ทางนี้ ฉันนึกว่าเธอไม่มาเสียอีก” แพนเค้กส่งเสียงเรียกเพื่อนสาวเบาๆ
“ขอโทษทีนะแพนเค้ก พอดีฉันเพิ่งกลับจากส่งออกัสไปโรงเรียน”
เพียงดาราคลี่ยิ้มกว้าง เธอไม่คิดปิดบังเรื่องการมีลูก ใครจะนินทาอะไรก็ช่าง ตัวเองไม่เคยคิดสนใจเรื่องไร้สาระพรรค์นี้อยู่แล้ว
“ออกัส? ใคร แฟนของเธอเหรอยัยแพร ฉันดีใจกับเธอจริงๆ ว่าแต่ทำไมต้องไปส่งที่โรงเรียน”
“ลูกฉันต่างหาก”
“หา! ลูกของเธอเนี่ยนะยัยแพร เป็นไปได้ยังไง ในเมื่อไม่มีใครบอกว่าเธอแต่งงานแล้ว เธอจะมีลูกได้อย่างไรกัน”
แพนเค้กเบิกตากว้างตกใจสุดขีด เพราะเพียงดาราไม่สนใจเรื่องความรัก แม้แต่ผู้ชายเข้ามาจีบยังไม่สน
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ฉันอยากให้เธอบอกที่อยู่บริษัทนั้นมา ฉันจะได้เตรียมตัวสมัครงานและสัมภาษณ์งานตรงตามที่ฉันเรียนมาทั้งสี่ปีสักที”
เพื่อลูกชายสุดน่ารักของเธอ คนเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวทุ่มเททำทุกอย่าง ไหนค่าเทอมลูกชาย อนาคตเธออยากให้เขามีที่เรียนดีๆ ให้เหมาะสมกับหน้าตาเหมือนลูกผู้ดีมีตระกูล
“แน่ใจเหรอว่าเธออยากทำงานเป็นเลขารองประธานบริษัท เงินเดือนอาจจะไม่เยอะเทียบเท่าเลขาประธานใหญ่โตก็ตาม งานก็ทำเยอะกว่า เธอทำไหวแน่ใช่มั้ย ยัยแพร”
“เพื่อลูก ไม่ว่างานจะหนักมากแค่ไหน ฉันยินดีจะทำ” เพียงดารายืนยันแน่วแน่นด้วยหัวใจเข้มแข็ง แพนเค้กเข้าใจเพื่อนสาวดีที่สุด
“ถ้าอย่างนั้นฉันเอาใจช่วยเธออยู่ห่างๆ ก็แล้วกัน ยัยแพร ที่อยู่ของบริษัทสกุลเรวัติ ทางนั้นต้องการคนที่มีความสามารถถึงแม้จะไม่เคยมีประสบการณ์ก็ตาม ฉันได้ยินข่าวมาว่ารองประธานเป็นทายาทคนโตของเจ้าของบริษัท ไม่แน่เธออาจจะได้เลื่อนขั้นเป็นเลขาคนสนิทของท่านประธานหนุ่มในอนาคตอาจเป็นไปได้”
“เธอคิดว่าฉันจะได้งานนี้ง่ายๆ เหรอแพนเค้ก เผื่อเกิดว่าเขาไม่รับฉันเข้าทำงานเพราะมีคนอื่นดีกว่ามากมายล่ะ ฉันคงหางานอื่นทำ”
เพียงดาราคิดในแง่บวกและหางานสำรอง ยิ่งสมัยนี้เด็กเรียนจบใหม่เยอะ การแข่งขันยิ่งสูงขึ้น ไม่มีใครการันตีว่าจะได้งานที่ตัวเองหวังไว้
“นั่นสินะ ยังไงเธอก็ทำให้เต็มที่ ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องเสียใจ ไหนๆ เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน มื้อนี้ฉันขอเลี้ยงกาแฟเธอแล้วกัน” แพนเค้กส่งรอยยิ้มหวานเป็นมิตรแก่เพื่อนสาว
“ขอบคุณนะแพนเค้ก” เพียงดารายังโชคดีเข้าข้างคนดีอย่างเธอที่มีเพื่อนสาวหวังดีและคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
...........
ด้วยการรองประธานหนุ่มเข้ามาสู่บริษัทสกุลเรวัติช้ากว่าเวลาทำงาน เพราะสนใจตามติดชีวิตของผู้หญิงคนนั้น ใครจะคิดว่าเธอแต่งงานมีลูกมีสามีแล้ว ความหวังจะสานความสัมพันธ์ต่อคงพังทลายต่อหน้าอย่างมีชิ้นดี ต่อจากนี้เป็นต้นไปเขาจะไม่สนใจผู้หญิงคนนั้นแล้ว
“ท่านรองประธานครับ มีคนมารอขอพบท่านรองฯ ที่ห้องทำงานครับ” ธาวิน ลูกน้องคนสนิทเข้ามารายงานทายาทคนโตของตระกูลใหญ่
“ใคร?”
“พี่เมศ ฮึก ฮือ ๆ”
“น้องกิ่ง!”
- ผู้เขียน
