เพียงดาราตักเตือนลูกชายทำหน้าตาไม่ชอบใจกับเพื่อนของแม่ตนเอง หญิงสาวไม่แปลกใจว่านิสัยเกเร เอาแต่ใจจากออกัสได้จากคนเป็นพ่อ พ่อแท้ๆ เอ่ยปากไล่เธอเพราะเข้าใจผิดหรือเป็นคนวางแผนจัดฉากเพื่อหาทางรับเลี้ยงดูลูกแต่คนเดียว วายุบอกเชิงเพื่อนสาวว่าไม่ถือสาเด็ก
“ไม่เป็นไรหรอกแพร เดี๋ยวผมกลับกรุงเทพฯ ก่อน”
วายุตั้งใจสืบหาความจริงคืนนั้น เขามั่นใจว่าเขาไม่มีทางทำให้เพียงดาราเสื่อมเสียมเกียรติ เรื่องคืนนั้นต้องมีผู้บงการแผนการเบื้องหลัง คนซวยที่สุดคือผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีลูกหนึ่ง
“จะรีบกลับแล้วเหรอวายุ คุณแม่แพรทำกับข้าวไว้ต้อนรับนาย กินข้าวก่อนค่อยกลับก็ได้”
“ว่าแต่แพรไม่เจ็บ ไม่เสียใจกับเรื่องนั้น วายุเห็นว่าเขารักแพรมากขนาดนั้น แต่ความหึงหวงมันบังตาทำให้เขาขาดสติไตร่ตรองว่าอะไรผิดอะไรถูก แพรรักคุณปรเมศ พ่อของออกัสใช่ไหม”
“วายุ แพรไม่ได้ตั้งใจทำให้นายเสียใจนะ แต่แพรบังคับฝืนใจตนเองไม่ให้รักเพื่อ
