หลังจากที่อยู่ในงานนานพอสมควร เขาที่ร้อนใจ เมื่อปริตัวออกมาได้ ก็เดินตามหามาริกาทันที แต่มองไปทั่วทั้งงานแล้วก็ยังไม่เจอเธอกับแพทริค และยิ่งโมโหกว่าเดิมที่ติดต่อทั้งคู่ไม่ได้ ไม่มีใครรับสายเขาเลยสักคน
“มิรินอยู่ไหน!” เขาเอ่ยถามลูกน้องด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว
“เอ่อ คุณแพทริคไปส่งแล้วครับนาย”
“แล้วพวกมึงทำเหี้ยอะไรกันอยู่ ทำไมปล่อยให้มิรินกลับไปก่อนกู” เขาพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด
“พวกเรารอนายครับ คุณมิรินก็ยืนยันจะให้คุณแพทริคไปส่ง ผมโทรบอกนายแล้วแต่นายไม่รับสาย” ลูกน้องของเขาก็รีบยืนยันในทันที
“...”
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” เธอเอ่ยขอบคุณอย่างซึ้งใจ แพทริคทั้งอยู่เป็นเพื่อนเธอ ทั้งยังมาส่งอีก
“ครับ ไม่รู้เลยว่าคุณมิรินก็พักที่นี่ด้วย”
“เอ่อ ใช่ค่ะ”
“สวัสดิการที่ไอ้นนท์ให้พนักงานกับลูกน้อง ยังดีเหมือนเดิมเลยนะครับ”
“คงงั้นมั้งคะ มิรินต้องขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับ แล้วเจอกันใหม่นะครับ”
“ค่ะ
