หนึ่งเดือนผ่านไป
ทุกอย่างหมุนเวียนอย่างรวดเร็ว ดังที่ว่า..เวลาไม่เคยคอยท่าใคร อยากทำอะไรก็รีบทำ ก่อนที่โอกาสนั้นจะหายไป บางคนมีชีวิตอยู่เพื่อดิ้นรนให้ผ่านพ้นไป แต่บางคนก็มีชีวิตอยู่เพื่อคนที่รักสุดหัวใจ
วันนี้บรรดาเพื่อนสนิทมารวมตัวกันที่บ้านเตโช
บอลปรับความเข้าใจ ส่วนไคก็ยอมรับผิดทุกอย่าง ว่าเป็นคนลำเอียงคอยเข้าข้างเอสมาตลอด
"ถ้ามันรู้ว่าเราคืนดีกันแล้ว มันคงดีใจมาก ตอนนี้ไอ้เอสมันคงเฝ้ามองพวกเราอยู่บนสวรรค์" ไคพูดกับบอล
"กูก็ไม่คิดว่าทุกอย่างมันจะรวดเร็วขนาดนี้"
"ใช่ ทั้งที่ตอนนี้ไอ้เตโชกับน้องชมพูยอมยกโทษให้มันแล้วแท้ๆ ท่าทางมันรักลูกรักเมียมากด้วย"
"ฮึกกก ไม่น่ารีบด่วนจากไปเลยเพื่อนรัก"
"ทำใจเถอะ ไอ้เอสมันไปสบายแล้ว"
ผวะ!
เตโชที่นั่งอยู่ริมข้าง ฟาดฝ่ามือใส่หัวศีรษะของเพื่อนทั้งสองคนอย่างเต็มแรง คิ้วหนาขมวดปมพูดแทรก "พวกมึงเมาค้างหรือเปล่าฮะ ไอ้เอสมันไม่ได้ตายห่า! แค่ไปส่งน้อง
