“ชีวิตมันเศร้าขนาดต้องนั่งเอามือเท้าคางถอนหายใจเฮือกๆ แบบนี้เลยหรือไงมึง” ก็เห็นเพื่อนนั่งอยู่ในท่านี่และถอนหายใจไม่ต่ำกว่าสิบครั้ง ไข่มุกที่กำลังไถหน้าจอโทรศัพท์ก็อดที่จะเอ่ยถามไม่ได้
“เห้อ! มันไม่ได้เศร้าขนาดนั้น แต่กูแค่คิดไม่ตกเรื่องกูกับลุงเกรย์ว่าจะเอายังไง”
“ทำไม ดีลกันไม่ลงตัวหรือไง” คราวนี้ไข่มุกจากนอนเล่นอยู่ก็ขยับตัวขึ้นนั่งคุยเป็นเรื่องเป็นราว เพราะดูเหมือนเพื่อนคงเครียดจริงๆ
“ไม่รู้ดิวะ ตอนเอากันก็เรียกผัวเมีย ตอนอยู่นอกสังเวียนก็เรียกลุงกับหลาน พอกูถามว่าจะเอายังไง ก็เหมือนจะเฉไฉไปเรื่องอื่น วันนั้นที่เห็นกูกับไอ้ดินที่ร้านเหล้า ก็ทำเหมือนหึงกูซะงั้น ตกลงมันยังไงกันแน่วะ กูจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ถูกแล้วเนี่ย”
ไม่ใช่แค่ขิมหรอกที่จัดการความรู้สึกไม่ถูก ขนาดไข่มุกที่เป็นคนฟังก็ยังไม่รู้จะให้คำแนะนำยังไงเลย
“ยากว่ะ กูก็ไม่รู้จะช่วยมึงยังไง”
“จะให้กูถอย กูก็เสียดาย”
“
