“อ่อ ลืมไปว่าครั้งเดียวเราไมนับว่าเป็นผัวนิเนอะ ถึงได้ออกมากินข้าวกับผู้ชายได้ เลือกได้ดีนิ เพื่อนกลุ่มเดียวกับพี่ซะด้วย หึ” ปติภพพูดประชดนาราออกไปแล้วยิ้มมุมปากออกไป ก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนหนุ่มแบบคาดโทษที่มันกล้ามาแหยมกับผู้หญิงของเขา
“พี่เปรม มันจะมากไปแล้วนะคะ ถ้าจะมากวนก็กลับไปค่ะ” นาราหันมาพูดเสียงดังใส่ปติภพแบบไม่กลัว เพราะเขาชักจะเอาใหญ่แล้ว เธอคงจะนิ่งๆต่อไปไม่ได้แล้ว
“ก็ถ้าทำตัวเป็นเด็กดี พี่จะว่าไหมล่ะ นี่ไปไหนไม่เคยบอกแถมยังต้องให้พี่ตามอีก มันใช่ไหมนารา” ปติภพพูดไปอย่างอดไม่ได้ เพราะตลอดหนึ่งอาทิตย์มานี้เขาอดทนตามเธอมาเป็นอาทิตย์ นึกว่าเธอจะใจอ่อนยอมอ่อนให้เขาบ้าง แต่ไม่เลย เธอไม่เคยสนใจเขาเลยว่าเขาจะตามจะห่วงเธอยังไง
“นาราขอให้พี่ตามเหรอคะ อีกอย่างนาราจะทำอะไรจะไปไหนกับใคร มันก็เรื่องของนาราค่ะ พี่ไม่เกี่ยว” นาราพูดย้ำบอกไปแล้วมองเขาแบบไม่แคร์ ก็ใครใช้ให้เขามาตามเธอเองล่ะ
