“ก็ได้ค่ะ งั้นไวน์จะรอนะคะ ตั้งใจทำงานละกันค่ะ” นรินดาบอกไปก็ยิ้มให้ปากรณ์ แล้วก็ยังทำหน้ากังวลอยู่ จนปากรณ์เห็นแล้วยิ้มแบบชอบใจ
“โอเค เราก็ไม่ต้องคิดมากนะ พ่อแม่พี่เขาต้องชอบไวน์แน่ๆ พี่มั่นใจ เพราะแฟนของพี่สวยแล้วก็น่ารักขนาดนี้ไง” ปากรณ์พูดอ้อนออกไปจนนรินดายิ้มออกมาได้
“ค่ะ งั้นไวน์พี่ปาร์คก็ไปทำงานเถอะค่ะ ไวนืไม่กวนแล้ว เจอกันเย็นนี้นะคะ จุ๊บๆ” นรินดาบอกไปก็ทำปากจุ๊บใส่กล้องแบบน่ารัก ปากรณ์เองก็มองซ้ายมองขวาแล้วไม่เจอใคร เขาก็เลยทำปากจุ๊บกลับไปหานรินดาเช่นกัน
“จุ๊บๆ รักนะคะ” ปากรณ์พูดจบนรินดาก็ยิ้มแล้วโบกมือให้เขาแล้วสายก็ตัดไป ปากรณ์มองโทรศัพท์แล้วก็ยิ้มแบบมีความสุขออกไป
ต่างจากพาสินีที่นอนพักอยู่ในห้องพักหมอกำลังกำหมัดแน่นแบบอิจฉานรินดา เพราะเธอได้ยินทั้งสองคุยกันทุกประโยค ทั้งสองดูรักกันมากจนเธอไม่คิดเลยว่าเธอจะได้เห็นคนเย็นชาแบบปากรณ์ จะทำตัวน่ารักมุ้งมิ้งกับนรินดาขนาดนี้มันดู
