“ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะไวน์ ไวน์จะไปไหน ทำไมเราสองคนจะต้องห่างกันด้วย” ปากรณ์ถามออกไปด้วยสีหน้าตกใจ แล้วพูดไปด้วยเสียงไม่พอใจออกไป
“ใจเย็นๆก่อนสิคะ ไวน์ก็แต่ถามพี่ปาร์คดูเฉยๆค่ะ พอดีเทอมหน้าไวน์ต้องย้ายกลับไปอยู่ภูเก็ตเพื่อช่วยพ่อของไวน์ขยายฟาร์มไข่มุก แล้วไวน์ก็คงไม่ค่อยได้ขึ้นมากรุงเทพเท่าไหร่ แต่ไวน์จะหาเวลามาหาพี่ปาร์คให้บ่อยๆนะคะ” นรินดาถามปากรณ์ออกไปแล้วยิ้มให้เขาแบบน่ารัก
“นี่ไม่ถามเฉยๆแล้วไวน์ ไวน์กำลังบอกพี่ว่าเราสองคนกำลังจะห่างกัน” ปากรณ์พูดไปก็ทำหน้าคิดหนัก เพราะเขากับนรินดากำลังไปด้วยกันได้ดี แต่อยู่ๆเธอก็จะกลับไปอยู่ภูเก็ตแล้วทิ้งให้เขานอนคิดถึงเธออยู่กรุงเทพ
“ไวน์ขอโทษค่ะ แต่มันจำเป็นนิคะ ไวน์ต้องดูแลฟาร์มไข่มุกต่อจากพ่อเพราะพี่ชายไวน์เขาก็ทำธุรกิจหลักของพ่อไปแล้ว ที่เหลือมันก็ต้องกลายเป็นหน้าที่ของไวน์ที่ต้องทำต่อ พี่ปาร์คเข้าใจไวน์นะคะ” นรินดาพูดบอกไปแล้วทำสีหน้าแบบขอร้อง
