นรินดาเองก็มองไปที่ปากรณ์แล้วเอามือไปจับมืออของเขาแบบขอบคุณ ก่อนจะยิ้มให้กันและกัน
“แม่ขอบใจนะลูกที่พูดให้แม่เชื่อมั่น แม่จะคอยดูเราสองคนไปจนถึงวันที่ปาร์คกับลูกสาวของแม่ไปถึงฝั่งฝันนะลูก แม่ฝากยัยไวน์ด้วยนะ นักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะ” ปาริดาพูดบอกไปก็อวยพรทั้งสองไป
“ยัยดา ลูกเธอกับหลานฉันยังไม่ได้แต่งงานกันซะหน่อย ไม่ต้องอวยพรขนาดนั้นก็ได้มั้งแก เบาๆก็ได้จ้ะเพื่อน” กันติมาแซวเพื่อนสาวที่อวยพรทั้งสองไปราวกับว่าทั้งสองกำลังจะเข้าประตูวิวาห์ยอ่างนั้นแหละ
“อ่อ ฝึกซ้อมไงยัยกัน ยังไงก็ต้องมีวันนั้นอยู่แล้วจริงไหมจ้ะ” ปาริดาตอบไปแล้วยิ้มออกมาแบบชอบใจ
“ครับคุณแม่” ปากรณ์ตอบรับแล้วยิ้มออกไป ก่อนจะสบายใจมากขึ้น ที่อย่างน้อยแม่ของนรินดาก็รับรู้แล้วคอยสนับสนุนเขา แต่เรื่องพ่อของนรินดานี่สิ เขาคงต้องรอให้นรินดาตัดสินใจพาเขาไปไหว้พ่อของเธอที่ภูเก็ต
“งั้นวันนี้แม่ไม่กวนเราสองคนแล้วล่ะ จะไปพักผ่อน
