มันก็แค่ One night...1
569 คำ
สี่ปีต่อมา
ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
เด็กหญิงกอหญ้าเดินเข้าไปในร้านด้วยความเคยชิน ในมือถือปีโป้ของโปรดเธอ แล้วสายตาของเด็กน้อยก็ไปสะดุดกับเขา คุณลึงหน้าตาดีที่กำลังนั่งจิบกาแฟพลางอ่านอีเมล์ในแล็ปทอปของเขา
“สวัสดีค่ะคุณลุงคะ กอหญ้าแบ่งปีโป้ให้คุณลุงค่ะ” เด็กหญิงกอหญ้ากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ใสราวกับน้ำค้างบนยอดหญ้า
“สวัสดีค่ะกอหญ้าตัวน้อย” กานต์หันมาตามเสียงของเด็กหญิงกอหญ้า แต่แล้วเขาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อเด็กหญิงกอหญ้ามีหน้าตาที่เหมือนเขาตอนที่ยังเด็กราวกับคนคนเดียวกัน ชายหนุ่มไม่รอช้าเขารีบหยิบสมาร์ทโฟนที่มีรูปของเขาสมัยยังเด็กขึ้นมาดูเพื่อเปรียบเทียบกับเด็กหญิงกอหญ้า แล้วชายหนุ่มก็ต้องตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อมันเหมือนกันราวกับแกะ
“คุณลุงดูอะไรอยู่คะ ขอกอหญ้าดูด้วยได้มั้ยคะ” เด็กหญิงกอหญ้าถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามวัยของเธอ
“นี่คุณพ่อคุณแม่ของหนูอยู่ไหนคะลุงอยากเจอ” กานต์กล่าวด้วยความสงสัย มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่เด็กหญิงกอหญ้าจะเหมือนเขาขนาดนี้
“กอหญ้าไปกวนอะไรลุงเขาล่ะลูก” เสียงของมารดากอหญ้าเอ่ยขึ้นมาทำให้กานต์หันไปมองด้วยความสนใจ แล้วเขาก็ต้องตกตะลึง เพราะคนที่เป็นมารดาของกอหญ้าคือครองขวัญนั่นเอง
“ขวัญ!!” กานต์เอ่ยด้วยความตกใจ
“กานต์!!” ครองขวัญก็หน้าซีดเผือดด้วยความตกใจเช่นกัน
“กอหญ้าเป็นลูกของขวัญเหรอ” กานต์เอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกว่าเด็กหญิงกอหญ้าอาจจะเป็นลูกของเขา
“ใช่ค่ะขวัญขอตัวก่อนนะ” ครองขวัญรีบเก็บอารมณ์แล้วเดินเข้าไปนำตัวเด็กหญิงกอหญ้าออกจากชายหนุ่ม “กอหญ้ารีบกลับดีกว่าลูกพอดีแม่มีธุระต่อ” ครองขวัญหันไปเอ่ยกับเด็กหญิงกอหญ้าด้วยอาการลุกลี้ลุกลน
“เดี๋ยวสิขวัญคุยกันก่อน” กานต์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดเพราะเขากลัวว่าครองขวัญกำลังปิดบังเขาเรื่องที่กอหญ้าเป็นลูกของเขา
“ไว้โอกาสหน้านะคะพอดีขวัญรีบ” ครองขวัญรีบหาทางปลีกตัวออกไป เพื่อไม่ให้กานต์รู้สึกสงสัยไปมากกว่านี้
“ไหนคุณแม่บอกจะให้กอหญ้าทานขนมที่นี่ ทำไมพากอหญ้ากลับเร็วจังคะ” เด็กหญิงกอหญ้าเอ่ยขึ้นด้วยความไร้เดียงสา มันทำให้กานต์ลอบยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ นี่แสดงว่าครองขวัญตั้งใจจะหนีเขา มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ เกี่ยวกับชาติกำเนิดของเด็กหญิงกอหญ้า
“ไม่ดื้อน่ากอหญ้า เดี๋ยววันหลังแม่พามาใหม่” ครองขวัญเริ่มดุเด็กหญิงกอหญ้า เพราะเธอไม่อยากให้บุตรสาวอยู่ที่นี่นาน เธอไม่ต้องการให้กานต์มาซักไซร้ไล่เลียงเธอ
“เห็นมั้ยกอหญ้ายังบอกเลยว่าขวัญไม่ได้รีบไปไหน งั้นผมต้องการคำตอบเรื่องพ่อของกอหญ้า” กานต์จ้องครองขวัญด้วยแววตาจริงจัง ครองขวัญอึ้งไปพักใหญ่ก่อนจะมีเสียงของเด็กหญิงกอหญ้าหลุดรอดออกมา
- ผู้เขียน
