บทที่20

1501 คำ

“ปล่อย!” “หมดสภาพขนาดนี้ยังจะอวดเก่ง” คุณาวินยิ้มหยันพอได้ยินคำนั้นมือแกร่งผละห่างเอวบางทันที นีนรตาตวัดสายตาตำหนิชายหนุ่มข้างหลัง ความรู้สึกร้อนผ่าวทำเอาหญิงสาวเข่าอ่อน ร่างบางล้มกระแทกพื้นเธอทั้งเจ็บและจุกในคราเดียวกัน มือบางกุมขมับพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดและลุกขึ้น แต่พยายามเท่าไรก็ไม่สำเร็จเสียที ความปวกเปียกของร่างกายทำนีนรตา น้ำตาคลอ เธอไม่อยากเป็นแบบนี้ ไม่อยากอ่อนแอให้ผู้ชายคนนั้นเห็น “น่ารำคาญ” สุดท้ายวงแขนของชายหนุ่มที่เกลียดชังกลับช้อนตัวนีนรตาแล้วจ้ำอ้าวออกไปจากตรงนั้น โดยไม่สนใจเสียงงอแงของคนในอ้อมกอด “อะ…อย่ามาแตะตัวฉัน” “สภาพดูไม่ได้ยังจะกล้าปากเก่ง” เสียงเข้มค่อนขอด ถ้าไม่เจอเขาป่านนี้เธอถูกไอ้ระยำนั่นยำยีถึงไหนต่อไหนก็ไม่รู้ นีนรตาอ่อน ต่อโลกไว้ใจคนง่ายเกินไปเลยโดนใครต่อใครทำร้าย หมายจะหาผลประโยชน์จากเธออยู่เรื่อย คืนนี้คุณาวินถูกเพื่อนในวงการเชิญมางานนี้เช่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม