“เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมวันนี้แกเหม่อ ๆ”
การถ่ายแบบเซตที่สองจบลงก่อนเที่ยง กวินนาก็เข้ามาถามเพื่อนสนิทที่ตกอยู่ในภวังค์เหม่อลอยทันที หล่อนสังเกตตั้งแต่ ช่วงเช้านีนรตาเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แถมอินเนอร์ในการ โพสท่าก็แผ่วเบากว่าที่เป็น นั่นจึงทำให้กวินนาได้ข้อสรุปว่าเพื่อนน่าจะมีเรื่องราวบางอย่างในใจ วันนี้หล่อนยังไม่เห็นไอ้หมาวินมาป้วนเปี้ยน ทั้งที่ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาถ้าเพื่อนหล่อนมีนัด ถ่ายแบบ หมอนั่นจะโผล่มาทักทายและเกาะติดนีนรตาราวกับ เหลือบไร
“นีน” หล่อนกระแทกเสียงย้ำเมื่อเห็นเพื่อนยังนิ่งอยู่ นีนรตาถึงกับสะดุ้งเฮือกแล้วถามหล่อนกลับมาเบา ๆ
“ว่า”
“ฉันถามว่าแกเป็นอะไรรึเปล่า ใครทำอะไรหรือแกไม่สบาย” มือบางแตะหน้าผากจากนั้นก็ขมวดคิ้ว
“ตัวก็ไม่ได้ร้อนนี่ เกิดอะไรขึ้นวะ ใครทำอะไรไหนบอกฉันมาสิ หรือไอ้วินไอ้บ้านั่นรังแกแกเหรอ”
“เปล่าเขาไม่ได้ทำอะไร แต่เมื่อคืนฉันกับเขามีปา
